He's my drug.

Μια συνηθισμένη μέρα μέχρι που..

Ντριν-ντριν .
Το ξυπνητήρι πάλι.όπως κάθε πρωί.
Τα βλέφαρα μου είναι βαριά και δεν μπορώ εύκολα να ανοίξω τα μάτια μου.με βοηθάει όμως ο Μαξ.όχι,όχι δεν είναι ούτε αδερφός μου ούτε τίποτα,μοναχοπαίδι είμαι.είναι το σκυλί μου που ή γλώσσα του κάνει πατινάζ στο πρόσωπο μου.και ναι.τον αγαπάω κι ας είναι το δεύτερο ξυπνητήρι μου.(αν κοιτάξετε πάνω στη φωτογραφία είμαι εγώ και αυτό.είναι το χνουδοτομαυρομπαλάκι μου).
Βαριόμουν να σηκωθώ αλλά είναι η τελευταία μέρα τον εξετάσεων σήμερα.σε 3 μέρες πάμε Κρήτη για διακοπές..ΤΕΛΕΙΑΑΑΑΑ.

Σηκώθηκα έπλεινα το πρόσωπο μου,ντύθηκα,βάφτηκα ελαφρώς,και βγήκα έξω να τσιμπήσω κάτι απτό πρωινό που είχε φτιάξει ή μαμά.εντάξει δε λέει να πάω και με άδειο στομάχι να γράψωω.

"Λίλα μου έλα να φας σου έκανα γάλα με φέτες μαρμελάδα"

"Λοιπόν μαμά πίνω γάλα τρώω μια φέτα και φεύγω γιατί ίσα που προλαβαίνωωωω"

"ωραία αγάπη μου..όταν έρθεις εγώ και ο μπαμπάς σου έχουμε να σου πούμε κάτι σοβαρό."

"πες το τώρα μετά θα πάω για καφέ με την Όλιβ."

"Όχι Λίλα! αρκετά με τους καφέδες μετά το σχολείο.μόλις γράψεις έλα και θα στο πούμε τότε γιατί είναι σοβαρό!"

"κααααλά ντε,μη φωνάζεις..θα έρθω μόλις τελειώσω να μου πείτε!!".
Τι να θέλουν να της πουν οι γονείς της; κάτι για μια μετακόμιση άκουσα.:3