İlk adımdan sonra her insan durmadan yürür. Bir varış noktası vardır ya da yoktur ama yürür. Duramaz... Durdurmazlar, dinlenemezsin. Adımların yalpalar yorgunluktan. Ama sesler durmaz asla:
"Yürü!"
Ne olursa olsun ilerle. Arkana bakma sakın. Geride ne kaldıysa "geçmiş"tir. Geçmemiş olsa bile. O ses var ya o ses. Seni çoğul hissettirir. Bu sebepten sen de durmak istemezsin. Bir ses bir soluk var sanırsın yanında. Neden sonra o sesi görmek istersin. Bakarsın sağına soluna ama kimse yok. Ses ise hala konuşur seninle:
"Durma! Yürü!"
Sen artık anlamışsındır olanı biteni. Sona kadar yürüyeceksin yalnızlık içinde. Her şey o sona varmak için. Ses, yol, geçmiş, gelecek... Onca yoldan sonra sorduklarında nasılsın diye, cevabın hazırdır:
Bir yalnızlıktır gidiyoruz işte...
