Önce kendini sevmeli insan. Gülüşünü , sinirlenişini ve herşeyini. Sevmeli ki koruyabilsin kendini.
Her ağaçta bir kuru dal yokmu ?
Her çiçekten düşen bir yaprak.
Bulutlar bile o bembeyaz masumiyetini , yağmurla siyaha çevirirken , sen nasıl değişmeyesin.
Hatalar yapmadan nasıl öğrenirsin.
Pişman olma...
Sevmelerinden , terketmelerinden , gülüp sonra ağlamalarından.
Yaşa , yaşaki öğrenesin hayatı. Ama hatalarından , ders almalı insan . Tekrarlanmamalı defalarca . Kendini sevmek burda başlıyor aslında. Çünkü her tekrarlanan hatadan bir bedel ödüyorsun hayata...
Katlanamayacağın işe kalkışmayacaksın. Hani bir atasözümüz varya ; "Eşşeğini sağlam kazığa bağla , komşunu suçlu tutma." Adımlarımızı atarken çok düşünmeli, öyle hareket etmeliyiz. Ben böyle yaşayamam derseniz , o zaman hataların diyetini pişmanlık olarak ödersiniz.
