Hayatın içinde hayat bulamamak.
Acı ama gerçek.Hep başkaları İçin yaşamak.
Düşünüyorum da,ben o kadar
insan için yaşarken,neden bir kişide benim için yaşamıyor.
Bencillik belki de.O zaman etrafım bencil dolu...Sanki bıraksam ipin ucunu kopacak gibi herşey. Birbirine girecek kurduğum düzen. Onca emek.
Ya birşeyleri eksik yaptım. Ya da eksilen eksilene.
Hep bir adım daha dedim .Ne olacaktı sanki,bir adım.Baktım
ki adımlar yetmez olmuş.Koşmanı bekliyor insanlar.Çatlayana kadar hemde!!!
Yani yok çaresi.Yol yakınken bırakmak gerek,bastırılan duyguları.Çok değiştin deselerde umursamadan.Nasılsa herkes değişmiyor mu?Belki iyi belki kötü.Sen kendinden eminsen. Kafanı yastığa koyduğunda rahat uyuyabiliyorsan, deyiş gitsin.
At adımlarını sessizce.Duyan olacaktır elbet.Hissedecektir en sevdiğin.''Sessiz adımlarının sesini,,....