Promised//
Isang malakas na kalabog mula sa kwarto ni korito ang narinig.. bagamat nagulat ang mga nasa ibaba, wala silang balak magtungo roon dahil iyon ang bilin ni korito oras na dumating ang kapatid nya.
"Kakarating ko lang galing eskwelahan, galit agad isasalubong mo sa akin?" Walang emosyong sabi ng kanyang kapatid. ( Royal Princess)
"Magpaliwanag ka!" Galit na sigaw ni korito.. lalo sya naiinis na tila wala lang sa kapatid nya ang glit na ipinapakita.
"Ano ang ipapaliwanag ko?"
"Grr. Bakit nagsasanay ka maging pinuno!?nasaan ang paggalang mo sa akin!? Ako ang lalaki! Ako ang nararapat mamuno! Hindi ikaw!" Nanlilisik na sagot ng prinsepe sa kapatid.
"Paano ka mamumuno ng maayos kung naka upo ka sa wheelchair na yan!?"
"Nangako akong poprotektahan kita hanggang kamatayan! Kaya tutuparin ko iyon!"
"Ngunit---"
"Labas! Lumabas ka ngayon din!" Agad na tumalikod ang prinsepe. Naiinis sya sa natuklasan kaya hindi nya magawang tignan ang kapatid.
Agad na lumabas ang kapatid.. alam nya na kapag pinalabas na sya ng kanyang kapatid, ibig sabihin sobra itong nagagalit sa kanya.
Habang pababa sya ng hagdan. Sinalubong sya ni
Heilis na agad tumungo bilang paggalang.
"Lady" pag aalalang tawag ni heilis.
"Ayos lang ako" mapait na ngumiti ang dalaga kay heilis. Ito kasi unang beses nyang nakitang ganon kagrabe ang galit ng kanyang kapatid na panganay.
"Sana hindi mo na lang po ginawa yun, young lady" si heiris. Nasa garden sila at nag uusap. Nakaupo ang dalaga sa swing habang ang personal Butler ay nasa gilid nya nakatayo.
"Ayaw kong mawala sya" sagot ng dalaga.
"Ayaw din po nya kayo mawala, Lady koyori" sagot ni heiris. Napatingin ang dalaga kay heiris at napatungo.
"Mas mahal ko sya" bulong nya sa sarili.
------
Sorry maikli lang :) Next chapter: Sorry
BINABASA MO ANG
The Daughter of Revenge
RandomThis story is about a daughter that want to revenge because her parents was killed for unknown reason. She is the last royal princess of their land. She is known as a most powerful women. Most dangerous. Most clever. Most stone heart. But someday...
