Surrender My Heart

[2] Surrender My Heart

CHAPTER TWO

SO ANG lalaking nakigamit ng banyo sa opisina ng lolo niya ay si Prince Julian Stevens na pala. Kaya pala ganoon na lamang ang pag-iinarte ni Luane na hindi rito nagkasya ang sapatos. At bilib naman siya kay Lucille dahil hindi man lang ito naakit sa lalaki. Talagang nasa boyfriend nitong si Jakob ang puso nito at imposible nang mabawi iyon ng kung sino.

Naupo siya sa bench ng garden sa likuran ng mansiyon. Hindi na siya sumama sa salu-salo ng mga ito para pag-usapan ang mangyayaring engagement nina Lucille at Julian. The perks of being an invisible. Kung hindi pa niya alam, hinihintay lang ng mga ito na mawala siya sa paningin ng mga ito.

Pero imposible namang hindi magustuhan ni Julian si Lucille. Mga bata pa lamang sila ay hindi na tinatantanan ng mga manliligaw ang pinsan niya habang siya naman ay palaging naka-chaperone dito. Dati pa man ay hindi na siya pansinin sa eskwelahan nila lalo na nang ipagkalat ni Luane sa buong klase nila na isa siyang bastarda. Wala namang kaso iyon dahil nasanay na siya rito. Mabuti na iyong nalaman niya kung sino ang mata-pobre at hindi.

Nagbuntong-hininga siya kasabay ng pagputol niya ng isang santan sa kaniyang tabi.

Gusto ko rin namang magka-love life, 'no!

Kaya lang, may tatanggap bang lalaki sa kaniya sa kabila ng pagkatao niya? Na isa lamang siyang anak sa labas at itinuturing na sampid ng nakalakihan niyang pamilya? Napatunayan naman na niyang meron siyang silbi at lahat ay nasa kaniya na. Malakas na ang kita ng restaurant simula ng siya ang humawak niyon at hindi pa nga niya nagagalaw ang naiwang trust fund sa kaniya ni Lolo Poldo. Napag-isipan na nga niyang ibigay na lang iyon sa ampunan para maraming bata ang makinabang. Hindi na niya kailangan ng maraming pera. Love life lang, okay na.

Love life, 'asan ka na ba?

"Ah, you're here!"

"Waah!" hiyaw niya dahil sa pagkagulat at naitapon nang hindi sinasadya ang santan.

"'You okay?"

Dinampot ni Julian ang santan at ibinigay sa kaniya. Hindi muna niya agad tinanggap iyon dahil napatulala siya sa mukha nito. Hindi hamak na mas gwapo ito sa malapitan.

"You are?"

"L-lyra. My name is Lyra." Kinuha niya ang santan sa kamay nito. "Thanks."

"My name is Julian Stevens. I'm sorry if I scared you."

At nakakaaliw pakinggan ang accent nito. Kung siya siguro ang may British accent, hindi siya titigil kakasalita.

"It's okay. N-nasanay lang talaga ako na ako lang ang nagpupunta rito kaya nagulat talaga ako." At nanlaki ang mga mata niya. "Hang on, do you understand Filipino?"

Walang pasabing umupo sa tabi niya si Julian kaya nalanghap niya ang mabangong amoy nito.

"I also speak Tagalog but they always make fun of me so I chose to talk in English most of the time."

Hindi niya napigilan ang matawa.

"Kaya pala. E bakit ka naman nandito? Nando'n ka dapat sa loob, 'di ba?"

"I ask them if I could go out to smoke."

"Naninigarilyo ka?" gulat na tanong niya.

"Occasionally. I'm not a heavy smoker, really. Or my Mom will beat the shit out of me," he answered chuckling.

"Pwede bang 'wag na lang ngayon? Kawawa naman 'yong mga bulaklak na makakalanghap ng usok. Tsaka baka masunog 'yong garden. Magagalit ang lolo ko. Mahal na mahal niya ang garden na 'to, e," aniya at pinagdikit ang mga palad.