The power of twins

Κεφάλαιο 1

Μαλία: 

Μόλις έχουμε γυρίσει από το σχολείο, ο μπαμπάς και η μαμά μας περιμένουν στο τραπέζι για να φάμε και φαίνονται πολύ σοβαροί. Πηγαίνουμε να πλύνουμε τα χέρια μας γρήγορα και καθόμαστε στο τραπέζι.Αρχίζουμε να τρώμε σιωπηλοί ώσπου ο μπαμπάς αποφάσισε να πει κάτι.

Τζόρτζ:  Λοιπόν...έχω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό.Η γιαγιά σας στην Νέα Ορλεάνη είναι πολύ άρρωστη!

Η Λύντια φάνηκε στεναχωρημένη.

Τζόρτζ: ... Και θα πρέπει να μετακομίσουμε εκεί μέχρι να γίνει καλά!
Μαλία: Τιιιιι;; Θα αφήσουμε όλους μας τους φίλους και το σχολείο μας για να πάμε εκεί;; Ας έρθει εδώ!
Κρίστη: Μαλία, ηρέμησε και σταμάτα να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου!

Μαλία: Μα μαμά δεν γίνεται...δεν μπορώ!

Η Λύντια παραμένει σιωπηλή.

Μαλία: Μα μπαμπάάά...
Τζόρτζ: Τέλος είπα!!!

Σηκώνομαι και τρέχω στο δωμάτιο μου κλαίγοντας.
Τότε σηκώνεται η Λύντια και τρέχει πίσω μου.

Λύντια: Μαλίαααα...

Λύντια:

Στεναχωρήθηκα πολύ με αυτό που μας ανακοίνωσε ο μπαμπάς.Προσπαθώ εδώ και μισή ώρα να την ησυχάσω.Τα κατάφερα μετά από πολύ προσπάθεια και πολύ κλάμα.

Λύντια: Δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι.Έτσι κι αλλιώς προσωρινό είναι!

Μαλία: Ναι όμως εγώ δεν θέλω να απομακρυνθώ από τα παιδιά. Εσένα μπορεί να μην σε ενδιαφέρει όμως εγώ νοιάζομαι!

Λύντια: Μην λες χαζομάρες κι εγώ νοιάζομαι για τα παιδιά, όμως τώρα με νοιάζει η υγεία της γιαγιάς.

Μαλία: Έχεις δίκαιο συγνώμη!

Λύντια: Μην ζητάς συγνώμη από εμένα αλλά από τους γονείς μας.
Μαλία: Θα το κάνω μόλις ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα.
Λύντια: Όπως νομίζεις!

Την κοιτάω πόσο στεναχωρημένη είναι, όμως πρέπει να νοιαστεί περισσότερο για την γιαγιά. Θα μου λείψουν τα παιδιά αλλά να πω την αλήθεια θα ηρεμήσω λίγο γιατί τον τελευταίο καιρό υπάρχει ένταση αναμέσά μας. Πάνω που πήγα να πω πώς ο Τζέισον τα έφτιαξε τελικά με την Κέισα, χτύπησε το κινητό της. Απόκρυψη;;; Ποτέ δεν την έχουν πάρει με απόκρυψη.

Μαλία:

Είμαι τρομοκρατημένη με αυτό το τηλεφώνημα. Ποιος να είναι; Και γιατί με παίρνει με απόκρυψη; Απαντάω τελικά στο τηλέφωνο αλλά δεν ακούγεται κανείς να μιλάει. Μόνο μια ανάσα ακούγονταν να εισπνέει και να εκπνέει. Το κλείνω αμέσως! Η καρδιά μου πάει να σπάσει, μέσα σε 2'' οι σφυγμοί μου έχουν ανέβει και σχεδόν τρέμω από τον φόβο. Μπορεί να είναι κάποια φάρσα, κάποιου είδους αστείου, αλλά έχω αρχίσει να φοβάμαι λιγάκι.

Λυντ: Μαλία; Τι έπαθες; έχεις ασπρίσει!!

Μ: Τίποτα! Τίποτα! Κάποια φάρσα θα ήταν σίγουρα!

Λυντ: Ναι σίγουρα φάρσα! Μην φοβάσαι!!

Μ: Λοιπόν, πρέπει να αρχίσουμε να μαζεύουμε τα πράγματα μας σιγά-σιγά γιατί αύριο φεύγουμε και το βράδυ θέλω να βγώ για να χαιρετήσω τα παιδιά.

Λυντ: Ναι...ναι και εγώ πάω να μαζέψω τα δικά μου!

Με φιλάει στο μέτωπο και φεύγει. Αρχίζω γρήγορα να μαζεύω τα πράγματα μου