The power of twins

Κεφάλαιο 3

Μαλία:

Κατεβήκαμε κάτω και περιμένουμε μήνυμα του Λούκας για να βγούμε έξω, για να μας πάρει με το αμάξι. Ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος του μηνύματος από το κινητό μου. Μήνυμα από τον Λούκας << Βγείτε..σε 2' είμαι εκεί!>>. Χαιρετάμε τους γονείς μας και βγαίνουμε έξω. Δεν πρόλαβα να κλείσω την πόρτα και εμφανίζεται ο Λούκας με την άσπρη, πανάκριβη Mazerati του. Μπαίνουμε μέσα στο αμάξι, τον χαιρετάμε και ξεκινάει για το σπίτι του. Στο δρόμο είχαμε βάλει τέρμα την φωνή της μουσικής και τραγουδούσαμε όλοι δυνατά. Σχεδόν κοντεύουμε και η μουσική από το σπίτι ακούγεται μέχρι εδώ. Φτάνουμε, παρκάρει και μπαίνουμε στο σπίτι..είναι όλοι εκεί! Από μέσα μου έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ που τους βλέπω για τελευταία φορά, αλλά εξωτερικά έχω ένα τεράστιο χαμόγελο που είμαστε όλοι μαζί αυτή την τελευταία στιγμή. Πριν αρχίσει το τρελό μας πάρτυ συνεννοούμαι με την Λύντια να μιλήσουμε στα παιδιά και αυτή συμφωνεί και αρχίζει πρώτη.

Λ: Παιδιά έχουμε να σας ανακοινώσουμε κάτι τόσο λυπηρό για εσάς όσο και για εμάς.
Μ: Θα μετακομίσουμε στην Νέα Ορλεάνη διότι αρρώστησε η γιαγιά μας.
Λούκας: Κρίμα κορίτσια για την γιαγιά σας λυπάμαι πολύ!! Για πόσο καιρό θα φύγετε;
Μ: Προσωρινά μας είπαν μέχρι να γίνει καλά!

Η ατμόσφαιρα είναι πολύ ψυχρή οπότε αποφασίζω να ανοίξω κιάλλο την ένταση της μουσικής και αρχίζω να χορεύω.

Μ: Άντε τι περιμένετε;! Εδώ ήρθαμε να διασκεδάσουμε οχι να κλάψουμε!

Και ξεσπάνε όλοι στα γέλια! Φέρνουν ποτά, τσιπς, ποτήρια και συνεχίζουμε να χορεύουμε. Μετά από δύο ώρες χορού, έχω πιει ήδη αρκετά ποτά ώστε να μεθύσω, οπότε ένα τελευταίο και συνεχίζω να χορεύω. Ξαφνικά με πιάνει μια ζαλάδα και παραπατάω, πιάνω το κεφάλι με το ένα μου χέρι και εκείνη την ώρα περνάνε γρήγορα πολλές εικόνες μπροστά από τα μάτια μου. "Εγώ! Με ένα βιβλίο στο χέρι, πολύ παράξενο βιβλίο..δεν το έχω ξανά δει, και να με παίρνει πάλι αυτός ο απόρρυτος αριθμός". Είναι η μόνη εικόνα που συγκράτησα, οι υπόλοιπες απλά εξαφανίστηκαν. Νιώθω να λυποθυμώ και ο Λούκας με πιάνει πριν πέσω.

Λούκας: Είσαι καλά;;
Μ: Ναι, μια χαρά μια ζαλάδα ήταν!
Λου: Σίγουρα; Μήπως θες να ξαπλώσεις;
Μ: Ναι..Ναι..
Λου: Έλα θα πάμε πάνω στο δωμάτιό μου που έχει ησυχία!

Με κρατάει για να μην πέσω και με βοηθάει να ανέβω τις σκάλες. Φτάνουμε στο δωμάτιο και με βάζει να ξαπλώνω και έτσι όπως είναι από πάνω μου, τον φιλάω. Σταματάω όμως αμέσως και του λέω συγνώμη, αυτός δε λέει τίποτα και συνεχίζει να με φιλάει! Ανεβαίνει πάνω μου και φιλάει το λαιμό μου..κατεβαίνει και πιο κάτω, σηκώνεται βγάζει την μπλούζα του! Και συνεχίζει να με φιλάει κάτω. Μου ξεκουμπώνει το τζιν και μου το βγάζει. Αυτή τη στιγμή δε σκέφτομαι τίποτα παρά μόνο απολαμβάνω την στιγμή διότι αύριο δεν θα θυμάμαι τίποτα! Είμαι "ντίρλα" από το ποτό ώστε να θυμάμαι την επόμενη μέρα. Βγάζει και αυτός το τζιν του, με σηκώνει και μου βγάζει την μπλούζα...έχουμε μείνει ήδη με τα εσώρουχα! Ανεβαίνει πάλι πάνω μου , με φιλάει στα χείλη και μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Αρχίζει να λυκνίζεται πάνω μου και στον χώρο ακούγονται μόνο οι ανάσες μας. Βγάζει το μποξεράκι του και κατεβάζει αργά το δικό μου εσώρουχο. Μου το βγάζε, μου δίνει ένα μεγάλης διάρκειας γλωσσόφιλο και μπαίνει μέσα μου αργά. Εγώ βγάζω μια πνιχτή ανάσα και κραυγή μαζί, που ευτυχώς δεν ακούστηκε μέχρι κάτω, και συνεχίζει να μπαίνει και να βγαίνει αργά. Αφού τελειώσαμε και οι δύο ξαπλώσαμε ξάπλωσε δίπλα μου με το κατά υδρωμένο κορμί του.. Δεν περίμενα ότι η πρώτη μου φορά θα ήταν τόσο γρήγορη ..Ήθελα να είναι ρομαντικά και με κάποιον που θα τον αγαπάω και θα μοιράζομαι τα πάντα μαζί του..Είναι δικό μου φταίξιμο το ότι δεν είναι έτσι όπως το φανταζόμουν..εγώ φταίω επειδή ήπια πολύ και δεν ήξερα τι έκανα..Μέτα από λίγη ώρα ντυθήκαμε και κατεβήκαμε να βρούμε τους άλλους..