Little thing called "Ewan."

Chapter 4: Your worst Enemy

James POV:

"Daming nangyari ngayong araw. Nakakainis yung Justine na yun! feeling pogi mukha namang tanga! Lakas pa ng tama makipagsuntukan! tsk. buti nga sa kanya.dapat din syang maturuan ng leksyon kahit minsan." sabi ko sarili ko.

Pagkatapos ng away nun ay ipinatawag ako sa principal's office. Saktong sakto, nandun ang parents ko na mukhang galit na galit sakin. 

Ng natapos yun, bigla nilang sabi "Pag hindi ka pa nagtino, hindi ka na namin papagaralin pa, kaya pakiusap lang ayusin mo buhay mo."  Sermon degulat nanaman.

Pumasok na ko sa kwarto at nagpahinga ng biglang parang nakonsensya ako. Yung tipong ba't ako nangaway ng babae? Ba't ko sya pinagbuhatan ng kamay? Tsk. ansama ko. Nakadamay nanaman ako ng iba dahil sa galit ko. 

Naisipan ko syang itext. Baka sakaling magkapagsorry pa ko. 

Me: "Hi!!!!!!!!!!"

Justine: "Who's this?"

Me: "Wag ka magalala kaibigan mo ko."

Justine: "Sinong kaibigan? wala akong kaibigan."

Me: "Basta. Dami mong tanong. Makikilala mo din ako balang araw. :)"

.

.

.

.

Sinabi kong: "Antagal nya namang magreply! bahala nga sya sa buhay nya! pachicks amp! Tsk. Nakakabadtrip." 

Natulog na ko pagkatapos nun. Medyo late na rin kasi kaya naisipan kong magpahinga na.

Nung kinaumagahan, Nagmadali ako sa pag-aayos. Mag may gusto kasi akong makasabay papunta sa school sa araw na yun.

Si Kath.............. Sya lang naman ang pinakamagandang babaeng nakita ko sa buong mundo. Para sakin sya ang angel na nalaglag sa lupa. 

Gusto ko na sya dati pa. Grade 1 palang kami nung una ko syang nakita. Pero dati pa man di nya na ko pinapansin. E anong Grade na namin ngayon? Grade 6 na. sa buong buhay ko dito sa elementary, 4 na beses na kaming naging magkaklase pero wala e, dedma ako. So ngayong taon susubukan kong magtapat sa kanya. Sana talaga magkaroon ng chance.

... Sa sobrang dami kong sinabi, nakalimutan ko na maaga pala pumapasok si Kath. Tsk. Nawalan  nanaman ako ng chance. Engot ko talaga...

At yun nga, Di ko talaga sya naabutan kaya tumakbo na ko papuntang school.

Nung araw na yun ang sama talaga ng timpla ko. Di ko alam kung bakit din ako ganto. 

papunta na sana ako ng classroom ng nakita ko si... JuUED--stine. Nakita ko nanaman yung mokong na yun.

Nagkatinginan kami ng matagal.. Mga 10seconds din yata yun. Ng biglang Nagring ang bell kaya nagsipasukan na kaming lahat sa kanya kanya naming classroom. 

Hay nako. Bakit parang ang hirap. Bat parang di ko yata kayang gawin....

----TO BE CONTINUED--