You + Me.

2.

Maandag, het rottigste begin van de week. De langste schooldag, allleen. Hier heb ik vrijwel geen vrienden, wat ik eigenlijk helemaal niet zo erg vind. Zo krijg je ook geen ruzie en kun je lekker je eigen gang gaan. Opdrachten maak ik toch vaak alleen, dus prima zo. Naast m'n bed stap ik in m'n pantoffels en pak ik een stel schone kleren uit m'n kast, tijd voor een douche. 'Goeiemorgen lieverd, lekker geslapen?' vraagt m'n vader wanneer ik hem tegen kom op de gang 'jahoor, ik ga douchen' Papa lacht 'Kwartiertje hé, de rest moet ook'. M'n haren borstel ik uit, pak m'n favoriete douchegel en stap onder de warme straal. Fantastisch wakker worden dit. 'NOVAAAAAA, IK WIL' Ik zucht 'Bijna klaar, kom maar alvast binnen' Babette haar gezicht komt om de hoek van de deur, ze draagt overigens een uperschattige pyjama met beertjes. Dus. 'Wil je mijn haren vlechten vandaag?' Ik knik als ik m'n tanden poets. Babette gaat op het krukje voor de spiegel zitten en geeft me haar borstel. 'Als ik later groter ben, mag ik ook baby haar haren vlechten' Ik knik m'n hoofd en moet lachen 'Ja, lieve schat! Goed oefenen dus' Ze knikt en loopt als ze klaar is de badkamer uit. Ik pak m'n tas en loop naar beneden waar mama al aan de ontbijttafel zit 'Goeiemorgen mam!' Ik pak een appel van de fruitschaal en loop de deur uit 'Bye'.

M'n fiets zet ik in het fietsenrek en haal m'n tas uit het mandje. M'n oordopjes in m'n oren loop ik meteen maar naar het lokaal. Ik zet m'n lievelingsliedje op als ik net voordat ik de trap wil oplopen een harde klap tegen m'n schouder voel en ik binnen no-time op de grond lig. 'AU!' Meteen grijp ik naar m'n schouder. 'Ohgod, sorry! Ik zag je niet!' Als ik opkijk is even de pijn oplslag verdwenen, blonde lokken en helsblauwe ogen.. wauw. 'Heb je pijn?' Bijna durf ik niet te knikken, maar de tranen die over m'n wangen lopen verraden me. Gelukkig heeft ook de concierge het gezien en komt hij met een ijspack aanzetten. 'Hé meisje.. Gaat het?' Zuchtend ga ik wat rechterop zitten en laat de ijspack op m'n schouder rusten 'Ben je misselijk?' Ik schud m'n hoofd 'Het lijkt me toch verstandig dat we even je ouders bellen om met je naar het ziekenhuis te gaan' 'M'n vader is aan het werk.. & M'n moeder is hoogzwanger dus dat lijkt me niet verstandig.. Ik wacht wel tot in vrij ben' 'Zekerweten?' vraagt de jongen die me omver liep. M'n hoofd knik ik. De concierge en de jongen helpen me overeind, m'n hoofd duizeld en ik moet even houding vinden om me te blijven staan. 'Ik ben ook in de auto, als u het goed vind ga ik wel met haar naar het ziekenhuis' De concierge denkt na 'Goed, ik meld jullie af. Doe voorzichtig' Nog zonder ik me kan mengen pak die jongen mijn tas van de grond en ondersteunt hij me naar buiten, pfff buitenlucht. 'Fijn he, wat lucht' Ik knik en glimlach zwak 'Hoe heet je eigenlijk?' 'Haha, ja sorry.. Ik ben Nova, jij?' 'Samuel, het spijt me echt.. Ik ben hier nieuw en was een beetje aan het treuzelen' 'Het is oké, Ik was er ook niet helemaal bij met m'n hoofd'. 'Hier is m'n auto' Hij wijst naar de linkerkant waar gewoon een vette witte BMW aan de kant van de straat staat te schitteren. 'Is hij van jezelf?' Hij knikt trots 'Wauw'. Samuel houd de deur voor me open en ik stap in. 'Let's go!'

'Dus je bent nieuw?' vraag ik Samuel als we onderweg zijn 'Ja, ik moet nog wat examens maken van vorig jaar, als ik die haal dan ben ik klaar' 'Lekker, klaar met school haha' Hij knikt 'Hoe gaat het met je pijn?' 'Je laat me lachen, dus gaat beter' 'Gelukkig maar, doe ik toch nog iets goed'. Hij legt even zijn hand op m'n bovenbeen. Bam, een bom vol vlinders barst in m'n buik. 'Vertel eens wat over jezelf?' vraag ik Samuel. 'Nou ik ben Samuel, haha maar dat wist je al.. Ik ben 19 en woon in Badhoevedorp samen met m'n ouders en m'n zusje, m'n oudere zus is al uit huis. Samen met 4 vrienden zit ik in een boyband' Hij kijkt m'n kant op 'Echt? Wat leuk! Zijn jullie een beetje bekend hier in de regio dan?' Samuel begint te lachen 'Jup, niet alleen hier in de regio.. Ooit van B-Brave gehoord?' Verlegen schud ik m'n hoofd 'Nee, sorry..' 'Geeft niet, misschien alleen maar beter' fluister hij erachter aan. 'Kan ik jullie vinden op youtube?' Samuel knikt 'Je mag wel eens mee naar 'n optreden, als je dat leuk vind!' 'Ja graag! Leuk'. Samuel bloost, net als ik. We komen bij het ziekenhuis aan en we lopen naar de eerste hulp. Daar meld ik me en mogen we gelukkig meteen doorlopen naar 'n kamertje, waar even later een dokter binnen komt lopen. 'Goedemiddag, ik ben dokter Densver, waar is er gebeurd?' Ik kijk naar Samuel en lach 'Een gelukje bij een ongelukje zullen we maar zeggen.. Maar ik heb pijn aan m'n schouder' De dokter knikt en vraagt me m'n shirt uit te trekken, ik probeer het maar m'n schouder blokt me. Beschamend sta ik daar dan, tussen 2 mannelijke mensen. 'Hulp nodig?' vraagt Samuel als hij ziet dat ik rood wordt. Ik knik langzaam, starend voor me uit. Samuel pakt de onderkant van m'n shirt en trekt 'm voorzichtig over m'n hoofd. Schaamtelijk houd ik m'n andere hand voor m'n blote buik. De dokter onderzoekt m'n schouder, de pijn wil ik wel uitschreeuwen. Zonder woorden pakt Samuel ineens mijn hand, z'n duim die zachtjes streelt over de bovenkant m'n hand, het voelt zo vertrouwd. Toch worden er foto's gemaakt 'Wacht maar in de wachtkamer, daar kom ik de uitslag brengen' Bedankelijk knik ik en helpt Samuel me ook weer met m'n shirt. 'Thanks' 'No problem'.

'Lief dat je meeging, en voor m'n shirt enzo..' 'Tuurlijk en één ding.. je bent prachtig hoor, schaam je niet' Ik kijk naar beneden, verlegen. Even is het daarna stil, beide denken we hetzelfde maar durven het niet uit te spreken denk ik. 'Nova?' De dokter komt naar ons toe gelopen 'Je schouder is gelukkig niet gebroken, we geven je wel even een mitella om je schouder wat in de rust te brengen, heb je nog vragen?' Hoofd schuddend loop ik hem achterna en komt er een andere verpleegster me een mitella brengen. Als we net naar de auto willen lopen gaat m'n mobiel.

Nova; Met Nova! Papa; Hey lieverd, sorry als ik je tijdens de les stoor maar ik ben met je moeder in het ziekenhuis, het is begonnen.. Nova; Echt? AAAAAH Spannend! Papa; Zekerweten, we weten niet hoelang het gaat duren, lukt het jou om je kleine zusje straks uit school te halen en op haar te passen totdat wij iets van ons laten horen? Ik denk na, besluit maar niets over m'n schouder te vertellen Nova; Ja, natuurlijk! Houd me op de hoogte please? Doe maar een dikke kus aan mam Papa; Dankjewel schat! tot gauw, dikke kus!

Samuel kijkt me aan, zijn wenkbrauwen gekronkeld. 'Mam en papa zijn in het ziekenhuis, het is begonnen'.