Η ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Καταφέρνω και ανοίγω τα μάτια μου για μερικά δευτερόλεπτα. Βλέπω θολά. Η ζωή έχει αρχίσει να ξεγλιστράει αθόρυβα από μέσα μου. Κοιτάζω άγνωστα πρόσωπα μέσα σε λευκά ρούχα, με μάτια ορθάνοιχτα από ανησυχία, αδρεναλίνη και καθήκον. Άσπροι τοίχοι και δυνατά άσπρα φώτα δημιουργούν ένα λυτρωτικό μονοπάτι μπροστά μου. Μυρίζω τον κίνδυνο μέσα από ιδρώτα και αίμα, μυρωδιές απολαυστικά ανθρώπινες. Μακάρι να μπορούσα να χαμογελάσω έστω και για μερικά δευτερόλεπτα. Νιώθω έναν δυνατό παλμό στο χέρι μου, που προσπαθεί να βοηθήσει τον δικό μου αδύναμο. Καταλαβαίνω ότι ο φύλακας άγγελος μου είναι εκεί, όπως ήταν πάντα, από πολύ παλιά, προτού παγιδευτώ μέσα σε αυτό το άχαρο σώμα. Χάνω για λίγο τις αισθήσεις μου. Όταν τις ξαναβρίσκω, έντονα και απειλητικά με κοιτάζει ένα δυνατό φως και ένα μυστηριώδες αέριο εισέρχεται στο κλουβί της ύπαρξης μου. Σκέφτομαι ευτυχισμένος ότι μακάρι όλοι να γνώριζαν ή να προσπαθούσαν να καταλάβουν πόση ύπαρξη κρύβει μέσα της η ανυπαρξία. Τα χείλη μου προσπαθούν να διατυπώσουν την μεγαλύτερη αλήθεια, αλλά σύντομα μια γλυκειά, λυτρωτική σιωπή με αγκαλιάζει και παραδίνομαι στο πιο φωτεινό σκοτάδι, στο πιο θαυματουργό τώρα, όπου όλα είναι δυνατά και το τίποτα δεν φαντάζει πια απόκοσμο, αλλά ότι περισσότερο θα μπορούσε κανείς να διεκδικήσει.

Και να μαι πάλι εδώ, όπου ο χρόνος δεν υπάρχει καν ή που τίποτα δεν ασχολείται μαζί του. Τα πάντα γύρω μου είναι μια σκοτεινή αλήθεια με φωτεινά στίγματα, διάσπαρτα απλωμένα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Είμαι παντού και πουθενά ταυτόχρονα. Αλληλεπιδρώ με τα πάντα στο πέρασμά μου. Η αόρατη αύρα μου, η άοσμη πνοή μου, η ανύπαρκτη αφή μου σαν φλόγα δυνατή που σε καίει χωρίς να το καταλαβαίνεις. Είμαι μέσα στον πυρήνα του σύμπαντος. είμαι το ίδιο το σύμπαν, είμαι τα πάντα και το τίποτα ταυτόχρονα. Είμαι. Εδώ το είμαι δεν έχει σχέση με αισθήσεις, αλλά σημαίνει νιώθω απόλυτα και με πάθος. Βρίσκομαι παντού την ίδια στιγμή ανάλογα με το τι με έλκει και προς τα που. Είναι μια ασταμάτητη διαδικασία σαν τη φλόγα που τρεμοπαίζει πάνω σε ένα κέρι, αλλά ποτέ δεν σβήνει. Ποτέ δεν λειτουργώ αυθαίρετα και εγωιστικά, είμαι σαν θεός, εισέρχομαι μέσα στα πάντα και παραδίνομαι στις διαταγές τους. Είμαι ένα απειροελάχιστο κομμάτι της συνολικής ενέργειας του σύμπαντος κι όμως τα ''αγγίγματά'' μου μιάζουν με πυρηνικές εκρήξεις. Αυτά που δεν φαίνονται είναι τα σημαντικότερα, οι αισθήσεις είναι οι δεσμοφύλακες της ύλης μέσα στην σωματική φυλακή μας. Ο θάνατος είναι μονάχα μια λέξη, δεν υφίσταται στην πραγματικότητα. Τα πάντα είναι αιώνια, συνεχόμενα, ασταμάτητα. Ενέργεια. Αν δεν μπορείς να νιώσεις κάτι, παρά μόνο να το αντιληφθείς με τις αισθήσεις σου, αυτό είναι ύλη. Ενέργεια δηλαδή παγιδευμένη σε ένα καλούπι που καλείται να μάθει να την χειρίζεται, να την γνωρίσει, να την τιθασσεύσει, να παραδοθεί σε αυτήν χωρίς όρους. Ό,τι μπορείς να αντιληφθείς με τις αισθήσεις σου υπάρχει μόνο εκείνη τη στιγμή. Ό,τι μπορείς να νιώσεις υπάρχει αιώνια και η υλική του υπόσταση σε περιορίζει από το να συναντήσεις το αληθινό του μεγαλείο. Ο μόνος τρόπος για να βγεις νικητής είναι να καταφέρεις να ''σκοτώσεις'' την ύλη σου.