Last Chance (Short Story)

Kabanata 7

GREY'S POV

A-Ano daw?

Lalo akong naguluhan sa huli niyang sinabi.
Hindi niya ako kilala pero yung kapatid niya kilala ako?

"A-Anong sabi mo? Teka naguguluhan na ako!" ako

Gulung-gulo na ako...

"Ikaw si G-Greyson Kyle Foster. T-Tama ba ako?" nauutal niyang tanong sa akin.

Ano bang meron?! Aish!

"Oo ako nga ito! Ako to yung best friend mo!" ako

"Nagkakamali ka ng iniisip!" siya

Ano daw?!

P-Pero---

"Anong nagkakamali?! Ikaw si Blaire! Yung best friend ko!" sigaw ko sa kanya

Pero ang sumunod na sinabi niya ay ang tuluyang nakapag pabasag ng puso ko... <///3

"Hindi ako si Blaire Queenie Larkin. Ako si Blair Quencess Larkin."

-------------

BLAIR'S POV

"Hindi ako si Blaire Queenie Larkin. Ako si Blair Quencess Larkin."

Oo,tama kayo ng pagkakabasa.

Ako si Blair at hindi si Blaire.

Siya yung kakambal ko.

"H-Hindi... HINDI TOTOO YAN!" sigaw niya sakin

"IKAW SI BLAIRE!" dugtong pa niya.

"Hindi nga ako si Blaire! Kakambal niya ako!" sigaw ko sa kanya.

Nagulat ako nung bigla niya akong hinawakan sa dalawang balikat ko at inalog alog ako! Aish!

"Kung hindi ikaw si Queenie! Nasaan siya?!"
sigaw niya sa akin.

"A-Ah pwede ba bitiwan mo m-muna ako! O-Ouch!" daing ko sa kanya

Masyado kasing mahigpit yung pagkakahawak niya sakin!

Agad niya naman akong binitiwan kaya nagsalita na ako.

"U-Uhmm a-ano... an---"

"ANO?! " sigaw niya sa akin.

"W-Wala na siya..." halos pabulong kong sabi kasabay ng sunud-sunod na tulo ng luha ko.

Nandito na naman ang sakit...

Patuloy lang ang iyak ko habang siya naman ay napatulala sa sinabi ko.

"N-Nagbibiro ka l-lang diba? Sabihin mo sa aking nagbibiro ka lang!" Nauutal at halos pumiyok na sabi niya sa akin.

Umiiyak na rin siya tulad ko.

Magkaharap kaming nakaupo sa damuhan.

"Kung pwede lang sana... kung pwede lang sanang sabihin ko sayo na nagbibiro lang ako... Sana di ako naghihirap ng ganito!K-Kaso hindi eh. Totoo ang mga sinabi ko..." patuloy na pag iyak ko habang sinasambit ko ang mga katagang iyon.

Napansin kong hindi siya makapagsalita sa gulat.

Siguro dahil hindi niya matanggap na wala na siya.

Kaya pinagpatuloy ko na lang ang pagsalita ko.

"S-Sabi sa akin nila mama nung araw na nawala ka yun din yung araw na nawala siya...*Hindi ko na napigilan ang luha ko* Masakit isipin pero k-kailangang... tanggapin. S-Sinisisi ko ang sarili ko dahil wala akong nagawa nung oras na nangyari ang insidente. Nasa Korea kasi ako nun dahil dun ako pinag-aral nila mama. *tulo lang ng tulo ang luha ko* N-Namatay siya dahil hindi niya nakaya ang sakit nung mawala ka.N-Nag...N-Nag suicide siya... Natagpuan siyang wala ng buhay sa k-kwarto niya habang hawak-hawak ang litrato niyong dalawa. Sobrang sakit sa part ko dahil hindi man lang siya nakapag paalam sa akin bago siya mawala. P-Pero may sinulat siyang letter para sa akin... *Kinuha ko ang letter na nasa loob ng kwintas ko sabay abot sa kanya*"

Nanginginig na kinuha niya ito sa akin...

------
Yey! Chapter 7 na! ^_^
Thank you sa mga nag-aabang ng update ko!
I Love You All! <3

- Riri💙