-Efe Eymen Hancı-
Onca yaşadığı şeye rağmen hala bu kızı bu eve nasıl getirebiliyordu. O adamın ona yaptıklarını nasıl unutmuştu cidden aklım almıyordu.Düşüncelerimden beni ayıran annemin sert sesi olmuştu. "Uzatma Efe Eymen, Menesa artık bu evde yaşayacak. Bu konu kapanmıştır " Anneme cevap vermeden tekli koltukta başı öne eğik bir şekilde oturan kıza nefretle baktım.ve oturduğum koltuktan yavaşça doğrularak oturma odasını terk ettim.'Kalsın bakalım MERAL DEMİRCİ ama bil ki o küçük yılanın ölümü benim elimden olacak'.
1 AY SONRA:
Sonunda yolun sonuna gelmistik. Bir aydır uğraştığım planı bugün uygulamaya sokacaktim. Bugün o kız sonsuza dek hayatımızdan çıkıp gidecekti. Cebimdeki telefonu çıkararak plan için tuttuğum adamımı aradım.Telefon ikinci calısta açıldığında "bitirin"diyerek cevap vermesini beklemeden telefonu yüzüne kapattım. 'Artık herseyin sonuna geldin küçük yılan'.
-(Aynı saatte)Meral Demirci
Menesayla alışverişimiz bittikten sonra avm den çıktık.O gerçekten melek gibi bir kızdı.Şu bir aylık süreçte bunu daha iyi anlamıştım.Efe Eymen hala onu kabullenememis olsada ilerde onunda Menesa yı kabul edeceğini düşünüyorum. Otoparka geldiğimizde elimdekileri arabanın barajına yerleştirdim.Icimde sanki izleniyormusuz gibi kötü bir his vardı. Gözlerimle etrafımı taradığimda beni dehşete düşürecek görüntüyle karşılaştım.Karsi blokta silahlı bir adam duruyordu ama hedef ben değildim.Adam elini tetiğe götürür götürmez kendimi Menesa nın önüne siper ettim.Saniyeler sonra
Bedenimdeki tarifsiz acıyla kendimi Menesa nın kollarına bıraktım. Korku dolu bakan gözlerinden akan bir damla yaş saçlarımın arasına karıştı. Bilincim yavaş yavaş kapanırken. Elini tutup"Oğlum sana emanet kızım " diyip kendimi karanlığa teslim ettim.Son duyduğum şey Menesa nın "Meral anne"diye haykırmasıydı.
-Efe Eymen Hancı -
Hastaneden aralıklarında dünyam başıma yıkıldı.bu nasıl olurdu? Hayattaki tek dayanağım, tek varlığı, yasama nedenim ellerimden kayıp gitmişti ve bunun tek sorumlusu o lanet olası kızdı o hayatımıza girdiğinden beri yeni duzelen hayatımız tekrar alt üst olmuştu.hastanenin önüne geldiğimde arabayi acı bir frenle durdurup hızla arabadan indim ve danismadaki kızın yanına giderek nefes nefese bir halde "Meral Demirci" diye sorduğumda "3.kat koridorun sonundaki ameliyathane"diye cevap vermişti.Asansorle vakit kaybetmeden hızlıca merdivenleri çıktım ve ameliyathanenin önüne geldim.Gozlerimle etrafa baktığımda küçük yılanı görmemiştim...
3 saattir ameliyathanenin önünde olmama rağmen kimseden bilgi anlamıyordum. Sonunda bir doktor çıktığında hızlıca yanına giderek "Annemin durumu nedir?" Diye sordum . Doktor derin bir nefes alarak konuşmaya başladı "Elimizden gelen herseyi yaptık fakat hastayı kaybettik.üzguünum olum saati 17.30"diyerek yanımdan ayrıldı. Duvarın dibine yavaşça kayarak oturdum kafamı ellerimin arasına aldım hersey o kız yüzündendi. Eğer o olmasaydı annem suan hayatta olacaktı. 'Cehennemine hoşgeldin küçük yılan ,hersey daha yeni başlıyor'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP AĞRISI
Romance-Resim yaparken ne kadarda huzurlusun o aptal gülümsemen yüzüne yayılıyor.Ve ben bundan nefret ediyorum. Sesimi duyduğu an irkilip tuvalden kafasını kaldırdı ve karşımda küçük bir kız çocuğu gibi iki büklüm oldu. gözlerimin içine bakmadan kekeleyer...
