~εικονικος Κοσμος~

Έκπληξη

Όταν άνοιξα την πόρτα αντίκρισα τον ηλίθιο τον κολλητό μου, τον Κώστα. Μένει έναν δρόμο πιο κάτω από το σπίτι μου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως έφερε καφέδες και ντόνατς, δεν τα συνήθιζε αυτά. Στήριξα το σώμα μου στην πόρτα και τον κοίταξα με ύφος από πάνω μέχρι κάτω.

"Καλώς τον ντελιβερά της γειτονιάς μας"

"Καλημέρα λέει ο κόσμος" είπε και προσπερνώντας με μπήκε στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα.

"Καλημέρα φίλτατε Κώστα, ο μα βέβαια πέρασε" είπα ειρωνικά κάνοντας μια ελαφριά υπόκλιση .

"τόσα χρόνια που σε τρώω στη μάπα δεν χρειάζομαι πρόσκληση για να έρθω σπίτι σου"

"πώς και έτσι πρωινιάτικα;¨"

"έχω πρόβλημα. σοβαρό. κάτσε"

έκατσε σε μια καρέκλα της τραπεζαρίας και γω δίπλα του.

"τι έγινε με τρομάζεις"

κοιτούσε το πάτωμα και έκανε αμήχανες κινήσεις με τα χέρια του.

"θα μου πεις τι συμβαίνει;" τον παρότρυνα

"Αθηνούλα.. θέλω να αντιδράσεις ψύχραιμα ."

"λέγε όμως"

"φεύγω.."

"στο καλό" τον κοίταξα παραξενεμένη

"γενικά φεύγω.. από αθηνα¨

τι; όχι δεν μπορεί να μου το κάνει εμένα αυτό.

"που πας; γιατί;" ήμουν φανερά αναστατωμένη και όχι με την καλή έννοια. με κοίταζε για μερικά λεπτά χωρίς να μιλάει.

"με παίρνουνε φαντάρο :'( "

είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα απ τη βλακεία που μόλις άκουσα. Έγειρε το κεφάλι του επάνω μου και το αγκάλιασα με τα χέρια μου, μετά τον έσπρωξα πίσω.

"πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι;"

"μα δεν θέλω να πάω¨"

"μπορείς απλά να πάς μετά το πανεπιστήμιο..και έχεις έναν ολόκληρο χρόνο μπροστά σου..ηλίθιε ε ηλίθιε φύγε με νευρίασες"

σηκώθηκα και τον τράβηξα μαζί μου

"μααα.." πήγε να πει

"έφυγες" τον έβγαλα έξω απ' το σπίτι και του έκλεισα την πόρτα.

"τουλάχιστον φέρε μου τα ντόνατς"

"κατοχυρώθηκαν του φώναξα και χτύπησα την πόρτα από μέσα"

"δεν με καταλαβαίνει κανείς" είπε σχεδόν παραπονεμένα και έφυγε.

Έκατσα στον καναπέ..συνειδητοποίησα ότι δεν είχα αγγίξει καθόλου το κινητό μου από χθες το βράδυ. Σηκώθηκα να πάω να το βρω. Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα ο παππους μου έμενε εδω για λιγες μερες.