The flash fanfictie

H2: S.T.A.R. Labs

"Wil je het doen" vraagt mijn moeder. "Ik ga eerst eens op internet kijken" zeg ik kijkend naar de brief. En loop zonder weg te kijken naar boven. Op de site kijk ik wat rond. Goede recensies. Denk ik bij mezelf. Mooi gebouw, ik kan het op mijn minst proberen. Snel pak ik pen en papier.

Geachte meneer Wells,

Graag zou ik willen komen, helaas woon ik niet in de buurt dus zou ik bij iemand kunnen verblijven?
Ik kom aanstaande zaterdag.

Met vriendelijke groet,
Cyntia Lenore

Ja! Denk ik. Perfect. Snel loop ik naar beneden. "MAM!" "Ben hier lieverd" Ik loop naar haar toe. "Ik doen het, kunnen we er zaterdag heen?" " ja hoor dan hebben we nog een week" Blij loop ik weer naar de gang, bijna vergeet ik de brief. "Oh mam, zou je deze brief op de post kunnen doen?" "Ja hoor, ga jij dan je tas inpakken voor zaterdag?" "Ja" zeg ik opgewekt.

Een week lang zat ik te piekeren over wat ik zou gaan doen in S.T.A.R. Labs.
Ondertussen is het al weer woensdag nog een paar dagen dacht ik bij mezelf. Zoals elke dag van de afgelopen week, loop ik blij mijn huis binnen. "Oh gelukkig Cyntia je bent er, je antwoord is er van S.T.A.R. Labs." "Ja!!!" Juigde ik. Snel rende ik naar de woonkamer en maakte de brief open.

Beste Cyntia,

Natuurlijk hebben we een slaapplaats voor je geregeld en graag verwachten we je zaterdag.

Met vriendelijke groet,
Harrison wells

"Woehoe!!!!!" Roep ik uit. "Ze verwachten me zaterdag en ze hebben een slaapplek voor me" "nauw mooi" roept mijn moeder terug.

Het is zaterdag en ik sta te poppelen om naar S.T.A.R. Labs te gaan. Het is nog donker maar dat boeit me niet. Nog 3 uurtjes en dan zijn we er.

"Nou nou zeg" zegt mijn moeder "houd je het nog vol?" "Jawel, rij nou maar door" zeg ik als we er bijna zijn.
Eindelijk aangekomen schiet ik uit de auto. "Doe je wel voorzichtig" vraagt mijn moeder "ik ga nu naar mijn werk maar veel plezier ik kom volgende week even langs" "oke mam tot dan" ik geef haar een knuffel en loop naar binnen.

Wat rustig denk ik. Ik druk op een bel en opeens komt een man in een rolstoel aangereden. "Goedemorgen, bent u Cyntia? Vraagt hij "ja" antwoord ik terug. "Nou mooi ik ben Harrison Wells, zal ik je het gebouw laten zien?" "Ja is goed" antwoord ik beleeft. "Wat is er eigenlijk gebeurt, ik had een foto gezien dat u nog liep" "9 maanden geleden is de deeltjesversneller ontploft en zijn er wat mensen verandert, op verschillende manieren. Ik kan nu niet meer lopen" "Oke" antwoord ik. "Hier is je kamer. Zometeen komt er iemand je ophalen" Ik ga naar binnen. Snel wil ik me omdraaien om hem te bedanken maar hij is al weg. Ik pak m'n koffers en ruim mijn kamer in.