The flash fanfictie

H5: The Flash

"Hoe is dat mogelijk?" vraag ik. "Jullie bloed is een perfecte match beter dan ouder/kind en broer/zus bloedanalyses, jullie bloed is precies hetzelfde, tweelingen dus" "Wat, maar we verschillen zowat 10 jaar" zegt Barry. "Dat is onmogelijk" "Zeg meneer Allen we hebben gister al het onmogelijke gezien, gaan we hier nog op verder in" zegt dr. Wells. "Uhh Barry er is een brand op 52th en highwayd" zegt Cisco. Na een bliksemflits en een windvlaag is Barry weg.

Ik loop zwijgend en nog stom verbaast weg. Maar op de gang houd ik halt als ik Caitlin en dr. Wells hoor praten achter me. "Moeten we het haar vertellen?" vraagt Caitlin. "Dat ze de speedforce in haar lichaam heeft, nee, ze zou dan stomme dingen kunnen gaan doen zodra het is geactiveerd, ik wil haar veilig houden" antwoord dr. Wells. Vol verbazing loop ik terug naar m'n kamer. Ik ben ziek en heb de speedforce in m'n lichaam. Denk ik bij mezelf. Maar waarom was het dan nooit geactiveerd. En hoe kan ik het activeren. Hm Barry's bloed, als ik dat bloed in m'n systeem krijg activeert het misschien. Ik loop terug naar de cortex. "Caitlin" roep ik. "Je zei dat Barry's bloed me misschien weer beter kan maken" "Ja" antwoord ze. "Ik wil het proberen" zeg ik serieus. "Oke" antwoord Caitlin. "Zodra Barry..." Dan rent Barry naar binnen. "...terug is.., laat maar" "Barry, kan ik wat van je bloed krijgen voor Cynthia" vraagt Caitlin aan Barry. "Ja hoor is goed" antwoord Barry en ze lopen samen naar een zijruimte in de cortex. Ik sta een beetje vooruit te staren naar Barry's pak als opeens dr. Wells naast me zit in z'n rolstoel. "Is er iets, mevrouw Lenore?" "Nee, nou eigenlijk wel, hoe kunnen we een tweeling zijn als we 10 jaar verschillen, ja we hebben allebei bruin haar, maar toch" "Zoiets kun je beter aan je vader vragen" "Mijn vader is dood, omgekomen bij een ongeluk" "Ik bedoel niet die vader, mvr. Lenore" Dan rolt hij weg. Barry en Caitlin komen aanlopen met een spuit. "Ready?" vraagt ze. "Ja" zeg ik moedig. Ze prikt de spuit in m'n arm en spuit hem leeg. "Ik haat prikken" zeg ik. Ze haalt hem eruit en loopt weg. "Nu maar hopen dat je beter wordt, zusje" Ik lach naar hem. "Zeg als we tweeling zijn is een van onze ouders niet onze ouder" zeg ik moeilijk. "Mijn moeder zie ik zaterdag pas weer, kunnen we eerst met jou ouders praten?" "Ja is goed" antwoord Barry. "Er is alleen een dingetje dat ik moet vertellen" "Oke"

In een flits zijn we bij Barry's huis. "Wow alles ging in een flash voor me voorbij" zeg ik wankelend om niet om te vallen. "Dat is een mooie naam, Flash" Ik lach naar hem. "Heb ik nou net een naam voor je bedacht" "Daar lijkt het op" Hij lacht terug, dan wordt z'n gezicht weer serieus. "Kom even zitten" We gaan op de bank zitten. Ik kijk hem moeilijk aan. "Mijn, misschien onze, moeder werd vermoord toen ik 10 was. Mijn of onze vader zit nu in iron heights voor haar moord, maar ik geloof niet dat hij het heeft gedaan. De man in geel heeft het gedaan, de man in de bliksem" "Ik geloof je, en het spijt me" "Maak niet uit hoor, zullen we dan?" "Ja is goed"