ukala çocuk

1. bolüm - tanışma

Yaa! Telefonum nerede? Anneee! Telefonum yok!! O olmazsa ben yasayamam! Aaa! Yatagimin ustundeymis.
Arkadaslarimla bulusmaya gidicektim. Hemen hazirlandim. Hava soguktu. Bir kazak. Altima siyah pantolon giydim. Montumu ve beremi taktiktan sonra disari ciktim. Kafeye oturdum arkadaslarimi beklerken instagramda geziyorum. Arladaslarim
Geldikten sonra muhabbete basladik. Neler olup bitiyor. Ucumuzde anlatiyorduk ki o ana kadar. Kim o salaklar?
2 adet salak kafeye girdi. Oyle bir guluyordular ki sanarsin esek aniriyor. Herkez onlara bakarken ben
- kim bu ukala cocuk! dedim
O da benim soyledigimi duydu ve
-noldu canim tanismak mi istiyorsun? dedi.
Bana? Lan bana mi dedi? Oha? Doverim lan ben bu cocugu ? Hala ustumden sokak kabadayi şilvesini atamadim ya. Ben susar miyim hemenn cevap
-ne diyorsun sen be? Ayrica igrenc guluyorsun. Esek aniriyor sandim. Simdi benle ugrasma ve nabiyorsan yap
- sen o eseje kurban ol canim.
-bak doverim seni! Diyiverdim
-tamam dov bakalim , bekliyorum.
Sinirden ne yaptigimi ve dedigimi bilmiyordum. Ayaga kalktim. O da kalkti. Karsi karsiya geldik. Cocuk bana gulumsuyordu. Ukala iste.
Eliyle belimi tuttugu anda , elini alip ters dondurdum. Ayagimla tekme attim geriye bir kac adim gitti. Nasil mi yapabildim kasli bir cocuga bunlari ? Kucuklugumden beri az insam dovmedim. Tabi benim icimde biraz sokak cocugu var. Lan falan derim. Neyse cocuk hala gulumsuyordu. Bende ona
-senden nefret ediyorum dedim. Yeni tanismamiza ragmen beni kendinden nefrer ettirdi. Bana dogru yaklasti.
Ellerini yine belime koydu. Sıkı tuttuğu için kurtulamadim.
-nabiyorsun be? Dedim. Bana dogru kafasini yaklastirdi ve
-senden nefret ediyorum dedi.
Bunu dedikten sonra bana gulumsedi. Sacini duzeltti ve arkasini donup gitti.
Ben sadece kafedeki muzik esliginde baka kaldim.