My Super Hero

6.

Het huis is leeg. Ryan is na 2 dagen bij me te zijn geweest op vakantie en mijn moeder is nog steeds in België. De zomervakantie is al lang aan de gang maar toch heb ik geen vakantie gevoel. Ik weet niet waarom. Misschien is het van wegen het gedoe met Jo. Normaal zou ik nu samen met haar op het strand liggen of winkelen. Of misschien komt het doordat mijn zusje twee jaar geleden rond deze tijd is overleden. Ze was zes jaar en kreeg kanker. Het heeft voor haar niet zo lang geduurd. Twee maanden daarna was het over.

Ze overleed in het ziekenhuis in haar slaap, mijn moeder was er kapot van, sinds dien is ze ook niet meer de aardigste.

Met een moeilijk gezicht plof ik neer op de bank en pak mijn mobiel. Misschien heet er iemand zin om met mij te gaan winkelen? Waarschijnlijk niet, alle meiden waar ik mee om ga zijn op vakantie. Ik scroll door mijn contacten lijst. Ik kom langs Sara, een vriendin met wie ik in de eerste klas heb doorgebracht. Ik heb haar al lang niet meer gesproken, zal ik het wagen om haar een sms te sturen? Nouja, ik kan het altijd proberen.

Hé Sara, lang niet gesproken, vanmiddag winkelen?

Met een bedenkelijk gezicht druk ik op verzenden.

Als ze niet wil dan wil ze niet, hopelijk reageert ze er niet te heftig op.

Een aantal minuten later gaat mijn mobiel af.

Ja natuurlijk, gezellig ik zie je over 20 min voor de Hema.

De Hema... wat heb ik een slechte herinneringen aan die plek, ik moet het achter me laten!

Ik sms Sara terug om te bevestigen dat ik kom.

Ik pak mijn tas van de vloer en gooi er met de snelheid van het licht allerlei dingen in. Ik ros nog even een borstel door mijn haar en zet nonchalant mijn zonnebril op mijn neus.

Vrolijk loop ik richting de Hema, Sara staat al te wachten met een grote glimlach. Ik was even vergeten hoe aardig ze eigenlijk was of misschien nog wel is!

"Hoi! Leuk dat je me hebt ge-sms't! Ik wou je eigenlijk in het begin van de vakantie bellen alleen ik durfde niet" zegt Sara met een lach. ik lach een beetje beschamend naar haar. "Maar vorige week heb ik mijn bikini gesloopt dus zullen we even kijken voor een nieuwen?" vraagt ze, ik knik.

Na een aantal winkels te hebben bezocht lopen we de sport winkel in.

De badkleding hangt helemaal achter in de winkel.

Het is erg rustig, een aantal mensen staan bij de jurkjes.

Ongemakkelijk loop ik langs een jongen en een meisje. Ik ken het meisje, een van de mede bitches van Joanna.

Bij de bikini's pakt Sara voor de grap een rode bikini uit het rek "Moet je deze zien! Hij staat je vast goed!" zegt ze met een big smile, met een bedenkelijk gezicht kijk ik naar het ding, het is niet echt een bikini te noemen, het zijn meer twee lapjes rood stof die met elkaar verbonden zijn met goud visdraad. Sara duwt me met het ding de pashokjes in "Pas eens!" zegt ze enthousiast. Met veel moeite schuif ik het gordijn dicht.

Paskamers vind ik altijd zo vervelend! De gordijnen sluiten niet aan op de grond of de wanden, deurtjes meestal ook niet of je kan er gewoon doorheen kijken.

Even twijfel ik om naar buiten te stappen en de bikini terug te hangen maar iets zegt me dat ik het gewoon moet proberen. Ik worstel mezelf zo snel mogelijk in het ding. Hij zit helemaal niet lekker en het voelt ongemakkelijk. Voor dat ik het weet trekt Sara het gordijn open "Ik weet het niet hoor" zeg ik verlegen.

Ik zet een paar stappen uit het hokje. "Doe maar weer uit, ik heb je al genoeg geplaagd" zegt Sara met een brede lach. Vlug draai ik me om, mijn weg word versperd door een lange jongen, het is de jongen die net bij de vriendin van Joanna stond. Door mijn snelle draai val ik in zijn armen, hij houd me stevig vast. Ik worstel me uit zijn greep en kijk hem schaap achtig aan.

 Hij kijkt me met een grijs aan "Mooie bikini, zullen we samen naar het strand gaan en hem uitproberen? Als je begrijpt wat ik bedoel" zegt hij spottend. Ik rol met mijn ogen en probeer zo vel mogelijk te reageren "Nee niet zo'n zin in, jij mag hem wel proberen, welke maat heb je?" ik kijk hem even afkeurend aan "46?".

In een klap heb ik zijn mond gesnoerd, de jongen draait zich om en loopt weg.

Sara kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw en een kleine lach aan "Dat was raar" zegt ze.

Ik knik en loopt het pashokje weer in.

Met een noodgang kleed ik me om en hang het stukje stof terug. sprakeloos lopen Sara en ik de winkel uit. De jongen en de vriendin van Jo zijn verdwenen.