My Super Hero

4. (The Evil voice)

Ik heb besloten toch verder te gaan, dit hoofdstuk zal een beetje lang zijn maar ik hoop dat jullie het leuk vinden ;D                                      Tnx voor het lezen en voten ^-^

De zomer vakanties zijn begonnen, gelukkig ga ik nu naar de 4e weg van Jo ze gaat naar een ander niveau, gelukkig maar dan hoef ik haar ook niet meer iedere dag te zien.

Helaas werkt ze nu in de winkel naast de supermarkt dus zie ik haar nog regelmatig als ik klaar ben of ga beginnen met werken.

Het is half 8, Ryan en ik hebben avond dienst.

Een stem van achter haalt me uit mijn dag droom.

“Kom je, de winkel gaat eerder dicht, we kunnen nog even wat gaan drinken als je wilt?”

Ryan staat met een blij gezicht achter me en geeft me een kus. “Ja natuurlijk” hand in hand lopen we naar onze fietsen, elke keer als we samen naar de fietsen stalling lopen denk ik aan de avond dat ik hem liet vallen, schuldgevoel, als ik in zijn liefe puppy ogen kijk.

Samen fietsen we naar de ijssalon en bestellen een milkshake. “Zie jij Jo nog wel eens?” vraag ik hem terwijl ik heel geïnteresseerd in mijn milkshake zit te prikken met een rietje. Ryan schud zijn hoofd “Alleen als ik mijn fiets weg zet in de ochtend, ze kijkt me alleen maar met een vuile blik aan als ik haar zie, nou ja we zijn beter af zonder haar denk ik. Het is moeilijk maar je moet inzien dat ze is verandert” hij heeft gelijk, ik moet haar los laten, het lieve meisje is er niet meer en dat moet ik accepteren.

Als ik thuis ben start ik mijn computer op en meld me aan op msn.

Ik draai me om en zet mijn radio aan, de stem van Taylor Momsen dreunt door mijn kamer heen.

Jo begint tegen me te praten op msn, wat moet ze van me, heeft ze niks beters te doen?

J-WoW zegt: hoi kleuter, heb je me gemist?

Teabag zegt: nee eigenlijk niet…

J-WoW zegt: Nou zeg je mag wel wat vrolijker zijn, we hebben tenslotte wat te vieren,   Thomas en ik zijn al 5 weken samen, langer dan jullie “relatie” jaloers? Ik zou het zelfde hebben gedaan hoor, als ik moest kiezen tussen een klein lelijk kleutertje en iemand als ik, dan wist ik het wel!

Teabag zegt: ow leuk, nee ik ben niet jaloers, waarom zou ik, je bent een bitch, kom op, als msn naam J-WoW? Je bent jennifer niet, of misschien toch wel, allebei een ego van hier tot Tokio.

J-WoW zegt: moet jij nodig zeggen, Teabag, dat is een kleuter naam.

Teabag zegt: beter een kleuter dan een hoer.

J-WoW zegt: Waarom zie je nou niet dat je lelijk bent, niemand mag je, kom op doe mij en iedereen op deze wereld een lol en hang jezelf op.

Teabag zegt: neh, niet zo’n zin in doe jij het maar.

J-WoW is offline gegaan.

Wie is hier nou de kleuter? Weg gaan als je bent gedist. Met een lachje op mijn gezicht kijk ik naar het scherm.

Zo lelijk ben ik toch niet?

Ik sta op en ga voor de spiegel staan, ik heb veel pukkels, maar ik ben niet de enige, en mijn haar is een beetje saai. Mijn ogen vallen op mijn buik met zwembandjes “misschien moet ik maar eens wat minder eten” mompel ik.

Ik besluit maar te gaan slapen, van al die negativiteit word niemand beter.

Ik zet mijn raam op een klein kiertje en ga in bed liggen.

Ik ren, zo hard als ik kan, weg van alles. Ik sluit mijn ogen. Als ik iets donzigs voel doe ik ze weer open. Zo te zien lig ik naast een schaap, hij is zacht en warm.

Zacht leg ik mijn hoofd op zijn wollige rug. De boer roept iets en neemt de schaap mee, ik loop achter hem aan. De boer zet de schaap in een wagen waar op staat “Slagerij” ik schrik en probeer de schapen er uit te halen maar ik ben al te laat, de boer is al weggereden.

Jo staat achter me te lachen “Was jij maar zo’n schaap, dan ging ik meteen naar de slager om je op te eten, je bent nutteloos net zoals dat beest” ze loopt weg met een grijns.

De boer is terug gekomen met een lege wagen. Hij pakt een bijl en mompelt iets. Hij loopt op me af en heft de bijl.

Ik schrik wakker. Het zweet staat op mijn rug, nu kleineert ze me zelfs in mijn dromen, het moet niet veel gekker worden!                          

Buiten hoor ik gerommel, vast een duif. Ik sta op en loop naar beneden om een glas water te pakken. De trap kraakt, op zo´n moment ben ik bang het huis is oud het kraakt en het tocht. een klein briesje waait langs me, de rillingen lopen over mijn rug. ‘Gewoon doorlopen angsthaas’ denk ik.

Een maal in de keuken pak ik aan glas uit de kast en vul hem onder de kraan. Een schim gaat langs het raam. Geschrokken kijk ik naar buiten maar zie niemand ‘Ik word vast gek’

Met het glas in mijn hand ga ik op de bank zitten en val in slaap.

Als ik wakker word zie ik mijn moeder boos naar me kijken, misschien had ik vannacht beter het glas neer kunnen zetten voordat k in slaap viel.

En grote plas water en een gebroken glas licht op de grond.

“OPRUIMEN!” schreeuwt ze, “Jeez.. jaha, je hoeft niet zo te schreeuwen… bitch”

Gelukkig heeft ze dat laatste niet gehoord, ik loop naar de keuken en pak uit een kasje een dweiltje en een stoffer en blik. Met een boze moeder die naar me zit te schreeuwen ruim ik de troep op en loop vervolgens naar mijn kamer. “Wat een bitch..” mompel ik als ik op mijn kamer ben. Ik zet mijn radio aan en gooi een cd van Ke$ha er in.

Uit mijn kast trek ik een joggingbroek en een weid shirt, “Suck it Bitch” hoor ik ke$sha schreeuwen, inderdaat… Suck it bitch!

ik loop naar mijn bureau en doe wat make- up op en doe mijn haar. Als ik klaar ben sta ik op om het raam dicht te doen. Er zit een briefje tussen gepropt, ik pak het en maak hem open en lees wat er op staat.

Voor de grootste kleuter op deze wereld.

Staat er boven, hij is dus aan mij bedoelt, vast weer zo’n dom ding van Joanna.

Je bent een uitslover, en doet alsof je het mega slecht hebt.

Je bent een varken, je hebt een varkens figuur, een varkens kop en de hersens van een varken.

Je papt bij iedere jongen aan, en die zijn ook nog zo dom om je aan te nemen.

Ga weg, het maakt niet uit waar heen maar ga weg!

Of je nou dood gaat of verhuist naar Mexico, zolang we maar van je af zijn, niemand mag jou en niemand zou jou ook ooit mogen!

Tranen prikken in mijn ogen, haat iedereen me echt zo? Ook al is dit maar een brief van Jo (verwacht ik) het doet wel pijn, waarom doet ze dit?

Ik kleed me om, doe wat make-up op en loop naar beneden. Zonder iets te zeggen loop ik de deur uit met de brief in mijn hand.

Boos pak ik mijn fiets en rap zo hard als ik kan, richting het bos.

Het is erg druk op straat, mensen kijken we verward aan, heb ik iets van ze aan ofzo?

Zo veel mensen om me heen en toch voel ik me alleen, als al die mensen er niet waren, kreeg ik niet een nog erger nutteloos gevoel dan dat ik al had, hun ogen prikken in mijn rug. Van dat gevoel ga ik nog sneller fietsen, net zo lang tot ik in het bos ben en er niemand meer is die me aan kijkt.

op een klein openstukje waar niemand ooit komt zet ik mijn fiets neer en ga op de grond zitten.