When I Met You

Chapter25:"Strength.."

Zonia's POV
Pagkatapos ng paguusap namin ni jimboy dumaan ako sa Chappel..sobrang sakit..sobrang sakit ng ginawa nyang pagbitaw sakin..hindi ko na mapigilan yung mga luha ko tuloy tuloy ang agos nila..nagdasal ako at nanghingi nang lakas ng loob..pinunasan ko ang mga luha ko saka ako umuwi..nasa labas na ang van kaya sigurado akong nasa loob na sila kuya..I take a deepest breathing bago ako pumasok..

Nakita ko agad sila sa sala at mukhang hinihintay talaga nila ako..

Kamille:"bunso..where have you been?akala ko natutulog kana..bunso naman isipin mo rin naman kami bago ka umalis mag isa..pinag alala mo kami ng sobra eh.."(naluluha pa nyang salubong sakin..saka ako niyakap..tutulo na ulit ang luha ko pero pinipigilan ko..kailangan makita nilang ok ako..na malakas nako..para hindi na sila mas mag alala..natatakot rin ako na madamay sila sa nangyayari samin ni jimboy alam kong hindi nalang basta barkada ang turing nila kuya myco at ate kamille kila ate claire at kuya kenzo..ayokong madamay sila at masaktan ulit..)

Zonia:"sorry po.."(nasagot ko nalang..)

Myco:"mugto yung mga mata mo..ano ba talagang nangyayari?kanina nag aaway sila jimboy at bailey..ngayon uuwi kang ganyan..ipaliwanag nyo nga kung anong meron?"(seryoso at lito nyang singit..)

Zonia:"ayoko po sana munang pag usapan..excuse me po gusto ko nang magpahinga.."(iwas ko namang sagot..saka umakyat na..it was supposed to be one of my happiest and memorable birthdays dahil concert ng super idol ko..pero hindi..hindi sya nangyari..)

(umakyat nako sa kwarto ko at dumapa sa kama..duon Tuluyan ng bumagsak ulit yung mga luha ko..kahit anong tutol ko hindi ko sya mapigilan kaya nag talukbong ako ng comforter..ilang sandali pa bumukas ang pinto at..)

Voices:"bunso..zon.."(tawag nila ate kams,kuya Ryan at barbie sakin..)

Kamille:"bunso hindi mo naman kailangan sulohin yan eh..diba sabi ko naman sayo pwede kang magkwento kay ate anytime..pwede karing umiyak sakin kung nasasaktan ka..hindi mo kailangang itago.."(sabi pa nya at tumabi sakin naramdaman kong hinahagod nya ang likod ko..)

Barbie:"zon share mo yan..para lumabas lahat..masyadong mabigat yan kung susolohin mo..mahihirapan ka..ayaw namin nun..nag aalala rin kami sayo.."(dagdag pa nya..lalo akong naiiyak sa mga sinasabi nila pero I tried my best not to make a sound..)

Ryan:"bunso alam mo naman na beki ako diba?pero pag nakikita kong nasasaktan ka handa akong sumapak..bunso sabihin mo lang..susugurin ko na yung magkapatid na yun.."(may galit pa nyang hirit..pero Natawa rin ako sa sinabi nya kahit papaano nakakatulong sila para lumakas ang loob ko..kaya pinunasan ko yung mga luha ko saka huminga ng malalim at nagpakita sakanila na may ngiti..)

Zonia:"hindi mo naman kailangan gawin yun eh.."(nasabi ko nalang..then nakita ko ring napangiti sila..kahit nakikita kong worried parin sila..)

Ryan:"ohh my gosh..Baby bunso..your eyes..naku..beast mode na talaga ako sa kanila..tara..akong gaganti para sayo..tara.."(paseryoso pa nyang sabi pero may pagka comedy sya tingnan kaya natatawa ako..hinila nya ko patayo pero binabawi ko yung kamay ko..)

Zonia:"kuya..tama na po..hindi nyo naman kailangan gumanti eh..I'll be ok promise.."(awat ko pa sakanya..sabay ngiti to assure them that I'll be fine para hindi na sila mag alala..natatakot din ako sa pwedeng gawin nila kuya myco at ate kamille with ate claire and kuya kenzo dahil sa nangyari samin nila jimboy eh..)

Kamille:"we know your not..you can't lie to us..you can't lie to me Ysabel..I know you..hindi mo kailangan sulohin..masyadong masakit yan para dalhin mong magisa..I promise you diba?if they dropped you off..ill be there to help you stand..andito lang si ate.."(singit naman nya sabay yakap sakin..kaya napayakap narin ako sakanya..still I tried hard not to have any tear to fall..she's always be my strength at times that I feel weak..kung may isang pwedeng makaintindi sa pinagdaraanan ko ngayon isa narin sya dun..)

Barbie:"pasali naman..group hug.."(hirit pa nya saka sila yumakap din..buti nalang I have wonderful siblings like them..kahit hindi ko maramdaman ang presence ng parents namin..sila ang nagpupuno ng kulang..ngayon ko lang naramdaman ang ganitong sakit kaya nahihirapan akong ma overcome pero with them I'll try to be ok..)

Kamille:"you know what..sa buhay minsan may mga desisyon tayong kailangang gawin at ang pinakamahirap na desisyunan ang pagpili sa dalawang tao na parehong mahalaga sayo at ayaw mong masaktan pero may kailangan kang bitawan..may kailangan masaktan..he might choose his brothers happiness over you but it doesn't mean na hindi ka nya mahal at hindi sya nasasaktan..its just that he have to choose.."(comment pa nya..)

Zonia:"yun na nga po yung pinaka masakit eh..yung alam kong wala akong laban kasi kapatid nya yun eh..ka dugo nya.."(sagot ko naman..yumuko nalang ako sa dibdib nya to hide my tears..hindi ko na napigilan eh.. naalala ko nanaman yung nangyari kanina..bumalik yung sakit na pilit kong kinakalimutan..)

Kamille:"bunso alam kong hindi madali pero sana wag mong isara ang isip mo sa pagintindi sa sitwasyon nya..hindi nya ginustong masaktan ka..sana maramdaman mo ring hindi madali yung ginawa nya at tulad mo nasasaktan din sya..bunso alam ko at ramdam kong mahal na mahal ka nya..sana hindi mabura yun ng sakit na nararamdaman mo ngayon.."(advice pa nya..hindi na ko nakasagot..umiyak nalang ako sa kanya..hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon..sobrang gulo..marami akong naiisip..pero hindi ko alam kung kaya kong gawin..)

Kamille:"shhhh..wag kang mag alala..andito lang kami para samahan ka..sorry hindi makakatulong si ate para hindi ka masaktan pero andito lang ako para tulungan kang gamutin ang sakit..dahil kami nila kuya..hinding-hindi ka iiwan at bibitawan..promise yan.."(comfort pa nya sakin..yumakap nalang ako ng mas mahigpit sakanya..gustuhin ko mang tumigil na hindi ko pa kaya..kaya iyak na lang ako ng iyak..pero kahit nasasaktan ako thankful parin ako na andyan sila para samahan ako..)

Zonia:"ate ayoko na po nito..hindi ko kaya eh..hindi ko na kaya..masyadong masakit.."(sumbong ko pa sakanya..ngayon lang ako nakaramdam ng ganito eh..)

Kamille:"kakayanin mo bunso..kakayanin mo hindi ka iiwan ni ate ha..your stronger now right?kaya mo toh..trust me.."(sagot naman nya eye to eye sakin..lagi ko kasing sinasabi sakanila na I'm getting stronger now dahil yun sa lakas ng loob,motivation at inspiration na binibigay ni jimboy sakin..now I got so weak dahil sa ginawa nya kaya nahihirapan akong makabawi..pero dahil nandito ang ate ko..sya ngayon ang nagbibigay ulit sakin ng lakas para magsimula ulit..sana nga malagpasan ko toh..sana makayanan ko..)

(kahit hindi ako nakanuod ng concert ni yeng at hindi maganda ang naging endings birthday ko thankful parin ako sa isa pangtaon na idinagdag nya sa buhay ko at sa mga blessings na dumating sa buhay ko..I just wish na bigyan nya ako ng lakas para malagpasan ang pagsubok na binigay nya sakin at malinawan ang isip ko sa mga dapat kong gawin..)

(pinunasan ko na ang luha ko at humiga..yumakap ako ulit kay ate kamille saka pumikit..hoping that tomorrow would be a better day for me..ipapahinga ko nalang muna lahat. Good night guys..mwaa..)

(A/N:"thank you po sa nag babasa..unexpected po talaga kahit 200+ reads palang..akala ko po kasi ako lang ang mababasa nito eh..inspired lang akong gumawa ulit ng story dahil sa JIMNIA heart ko..hehehe fan lang po at fanfic lang ito hindi totoo..its just from my imagination..sana magustuhan nyo..its coming to an end na..konti nalang..byeee..)