Bazen kendini kandırmalısın.
Kimin ne dediği umrunda olmamalı.
Bir anlık olsun budur içini rahatlatacak olan.
İnanman gerek.
Herşeye rağmen inanmak.
Gerçeği bile bile yalanlara koşmak.
Gerçeklerden kacmak.
Bazen unutmamalısın herşeyi.
Çünkü bilmelisinki unutmak daha acı.
Zaten unutamazsın. Unuttum dersin ama sadece kendini kandırırsın.
Ve bilki, budur en güzeli.
Bazen hatırlamamalısın. Eğer hatırlarsan boşluğa düşersin.
Derin bir bosluk...
Sonsuz...
Sessiz...
Bir ışık görmek istersin.
Ama boşluktaki tek ışık o dur.
Sonunun acı olduğunu bile bile ilerlersin.
Çünkü seni mutlu eden , sonu değil ona attığın her adımdır.
Bazen bilmelisin. Bütün bunların , kalbinin sana bir oyunu oldugunu.
Farketmelisin seni terk etsede her nefeste onu içine çektiğini.
Anlamalısın Senden gittigini . Bir o kadar senle yaşadığını anlamalısın.
Ve bazen de sadece kendini kandırmalısın
