Το Νέκταρ της Αγάπης

ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Πέρασε το Πάσχα και μπήκε ο Μάιος και ήρθε η άνοιξη αλλά στην καρδιά της Μαρίνας είχαν έρθει τα πρώτοβρόχια. Ο Στέφανος την απέφευγε και έβρισκε συνέχεια δικαιολογίες για να μην βρεθούνε και όταν τελικά συναντιόντουσαν δεν ήταν πιά ο ίδιος, δεν την φίλαγε, δεν την αγκάλιαζε και οι φίλοι του την κοιτούσαν περίεργα σαν να ήξεραν κάτι. Όμως ειδικά αυτήν την περίοδο η Μαρίνα τον χρειαζόταν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο γιατί οι γονείς της χώριζαν και είχε τόσα στο μυαλό της, είχε και την εξεταστική στο Πανεπιστήμιο που έπρεπε συνέχεια να διαβάζει για να τελειώσει με άριστα όπως ήθελε οπότε ήταν τόσο απασχολημένο το μυαλό της που δεν μπορούσε να φανταστεί τι της επιφύλαγε η μοίρα.

Όταν χώρισαν οι γονείς της η Μαρίνα πήγε να μείνει με την γιαγιά της και τον παππού της γιατί δεν ήθελε με τίποτα να μείνει με την μάνα της που δεν την άφηνε σε χλωρό κλαρί να ησυχάσει ούτε λεπτό. Της είχε τονίσει κιόλας να αφήσει τα διαβάσματα γιατί δεν θα σπουδάσει ποτέ, την ειρωνευόταν συνέχεια και την χτυπούσε συνχρόνως. Η Μαρίνα τα κρατούσε πάντα μέσα της αλλά με τον χωρισμό τους βρήκε την ευκαιρία να πάει στην γιαγιά της. Ήταν πιά ενήλικη και δεν μπορούσε να της το απαγορεύσει κανείς να φύγει, απλά τόσο καιρό δεν το έκανε. Η Μαρίνα έβαλε πείσμα να διαβάσει και να τελειώσει το Πανεπιστήμιο με άριστα.

Ήρθε ο Ιούνιος και η ζέστη ήταν αφόρητη οπότε ξεκίνησαν με τις φίλες της τα μπανάκια στην θάλασσα. Είχαν τελειώσει τις εξετάσεις και περίμεναν τα αποτελέσματα. Η Μαρίνα ήταν σίγουρη ότι είχε γράψει καλά σε όλα τα μαθήματα. Έιχε πολύ καιρό να συναντηθεί με τον Στέφανο παρόλο που τον έπερνε τηλέφωνο συνέχεια αυτός την απέφευγε. Μιά μέρα που είχε πάει στην θάλασσα με δυό φίλες της τον είδε να πίνει καφέ σε μια καφετέρια με κάποιους φίλους του. Πήγε να τον χαιρετήσει και να τον αγκαλιάσει γιατί της είχε λείψει πάρα πολύ αλλά ο Στέφανος έκανε πίσω και αδιαφόρησε τόσο πολύ που το κατάλαβαν όλοι. Η Μαρίνα με τα κορίτσια έκατσαν λίγο στην παρέα τους αλλά η Μαρίνα δεν μίλαγε γιατί μέσα της άρχισε να σβήνει μια φλόγα στην καρδιά της. Όταν ήταν η ώρα να φύγουν και χαιρετηθήκανε τυπικά, ο Στέφανος με μιά αδιαφορία πλήρης της είπε να τον πάρει αργότερα τηλέφωνο γιατί ήθελε να της μιλήσει ιδιαιτέρως.

Έτσι αργότερα το απόγευμα η Μαρίνα βγήκε να βρεί έναν τηλεφωνικό θάλαμο στην γειτονιά της για να τον πάρει τηλέφωνο. Ο Στέφανος το σήκωσε και της είπε ότι δεν ήθελε να της το πεί μπροστά σε όλους το πρωί. Της είπε ότι δεν θέλει να τον ξαναπάρει τηλέφωνο και ότι δεν θέλει να την ξαναδεί. Η Μαρίνα τον ρώτησε γιατί, γιατί, τι έκανε, δεν την ήθελε πιά, δεν την αγαπούσε, τόσες ερωτήσεις που θα ήθελε να του κάνει αλλά ο Στέφανος της είπε μόνο ότι ήθελε να χωρίσουν για να μην την πληγώσει, για να μην την πληγώσει γιατί αυτός δεν μπορεί να κάνει σχέση μόνο με μία γυναίκα αλλά και με άλλες και της το έκλεισε. Η Μαρίνα δεν μπόρεσε να κρατηθεί και τα δάκρυα στα μάτια της έπεφταν βροχή εκεί μέσα στον τηλεφωνικό θάλαμο. Δεν μπορούσε να κουνηθεί από τον πόνο της καρδιά της. Ένοιωσε λές και την μαχαίρωσαν στην καρδιά έτσι απλά χωρίς εξηγήσεις, χωρίς τίποτα. Τώρα καταλάβαινε πολλά που απλά έκλεινε τα μάτια. Μαζί με αυτήν βρησκότανε και με άλλες κοπέλες και δεν ήθελε να την πληγώσει γιατί ήταν πολύ καλό κορίτσι. Τί αστείο! Την πλήγωσε με το χειρότερο τρόπο όμως. Αυτή τον είχε ερωτευτεί απο την πρώτη στιγμή, για αυτήν ήταν ο ιππότης με το άσπρο άλογο!!!

Η Μαρίνα βγήκε από τον τηλεφωνικό θάλαμο με δάκρυα στα μάτια. Τα σκούπισε γρήγορα για να γυρίσει πίσω στο σπίτι και να μην την δούνε έτσι η γιαγιά της και ο παππούς της και το βράδυ που κλείστηκε στο δωμάτιο της πλάνταξε στο κλάμα. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Είχε κάνει τόσα όνειρα αλλά μάλλον τα έκανε μόνη της. Τα δάκρυα της έπεφταν από τα σμαραγδένια μάτια της και γινόντουσαν σμαράγδια πολύτιμα που ήθελε να τα κρύψει βαθιά σε ένα κουτί και να μην τα ξανα ανοίξει ποτέ. Ήταν τόσο αθώα που δεν έβλεπε τι γινότανε πίσω από την πλάτη της. Όμως τον αγαπούσε τόσο πολύ που τον ήθελε ακόμα. Ακόμα και μετά από όσα της είπε. Η αγάπη της δεν είχε εγωισμο ούτε περηφάνια, δεν είχε όρια!!!