Chapter 13

16 1 2
                                    

"What a beautiful morning!"

Hindi pa sumisikat ang araw eh lumabas na ako ng veranda. Wala lang. Habit ko na 'to.

4:30 pa lang. Nasa veranda niya rin si Steven. Kumaway siya tapos nag-smile.

*kriiiinggg* *kriiiinggg*

Fafa Steven calling..

*kriiiinggg*

"Good morning babe!" Sabay kaway.

"Ang aga mo naman ata gumising."

"Lagi naman eh. Talagang hindi mo 'ko pinapansin."

"Ugh. Sorry. Hindi kasi ako tumitingin sa iba nung may-- haay. Forget it."

"May ano? Ituloy mo."

"Nothing. Wala yun."

"Si Daryl?"

"How do you know? You stalker!"

"As if I'm not seeing your room. HAHAHA" nag-wink siya.

"Ok fine. Bakit ba kasi ako pa?"

"Anong ikaw?"

Nag-sigh nalang ako. As if namang ma-gets niya yun.

"Ahh. I get it. Uyyy! Ikaw ah! Nag-aassume ka na gusto kita. Well, tama ka nga naman. But I thought you aren't interested."

Then I hung up the phone. Walang kwentang kausap. Ma-babad trip lang ako kapag sinagot ko pa siya.

Pumasok na ako ng room ko when he shout my name.

"LEEEEEEEKKK!"

Nagsitahulan yung mga aso sa kapit-bahay namin sa ginawa niya. Iniwan ko siya dun. Baliw talaga.

So naligo na ako and nag-ayos tapos bumaba na to eat breakfast.

Nakita ko si Zanelle. Nakaupo habang naglalagay ng milk sa glass niya.

"Good morning baby. Let me do it."

"Good morning too ate. Okay!"

Matapos kong lagyan yung glass niya, nilagyan ko rin yung glass ko. Tapos umupo na.

"Ate, it's just 6 AM. How come you're early?"

"HAHA I just need to be early."

"Owws? May iniiwasan ka?"

"Who?"

"Mom?"

"HAHAHA"

"So hindi lang si mom?"

"You know. Just eat. Ikaw talaga!"

"Uhm ate, you and kuya Teb look cute together."

"HAHAHA how do you know his nickname?"

"I'm in the kitchen that time. I heard all of you talking. I wanted to go with you pero hindi ko na kayo naabutan."

"Oh. I was not informed that namana mo ang pagka-chismosa ng ate mo."

"Ateee! HAHAHAHA"

Maya-maya, bumaba na rin si kuya. So ganitong oras sila kumakain ni Zan, pero kapag bumaba ako ng 7 AM, kumakain parin sila?

"Good morning kiddos!"

Ugh. Gising na rin si mom.

"Hi mom."

"Good morning mommy."

"I have to go. May activity pa kami sa school." Pag-iwas ko. Haay. I just can't.

"Lek!"

"Kuya, marami pa akong gagawin." Then I turned my back na.

Paglabas ko ng gate, wala pa si Steven. Maybe I was too early.

So I waited for him, AGAIN.

*kriiiingg* *kriiiingg*

Steven calling..

"Babe."

"I'm waiting for you."

"So, gusto mo pala magpahatid. HAHAHA"

"Bilisan mo nalang."

"Okay. Wait for me."

And I waited him.

15 minutes..

Still not here.

30 minutes..

Asan na ba yun?

1 hour..

Dumb@ss! He left me again.

The second time I waited for my Superman's Return.

While walking, narinig kong may bumukas na gate.

"Lek!"

"Go away."

"Hatid na kita."

"I have feet."

"A princess don't walk."

"I'm not a princess. This ain't a fairytale."

"But it's not too late for me and my white horse to come around, right?"

"Idiot. That's a car not a horse."

"Why don't you just ride my car."

"I don't want to."

"Why are you always insisting?"

"Because I want to."

Tapos nag-sigh siya. Then he left me.

Yah. He left me alone. As far as I know, hindi nang-iiwan ang lalake diba? Haaay. Or baka nang-iiwan talaga sila. I'm just not informed.

Waiting for Superman's ReturnTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon