Once upon a time

Κεφάλαιο 17

Το κορμί μου είναι κουρασμένο, μα η διάθεση μου χτυπάει κόκκινο. Ανοίγοντας τα μάτια μου παρατηρώ το γαλήνιο πρόσωπο του, ακόμη και όταν κοιμάται είναι πανέμορφος. Όλο το βράδυ μου έκανε έρωτα, με γέμιζε με την σάρκα του τόσο μοναδικά και με ευλάβεια. Αισθάνθηκα μοναδική, ξεχνώντας κάθε τι άλλο το οποίο ίσως να έπρεπε να με απασχολεί. Ήταν δική μας στιγμή, δική μου και δική του... κανείς άλλος δεν χωρούσε για να μας την χαλάσει.

Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είναι χαλαρωμένα, οι γωνίες του προσώπου του έντονες προδίδοντας του μια σοβαρότητα, σκληρότητα μα και άλλη τόση γοητεία. Από χθες το βράδυ, μα και τις τελευταίες δύο μέρες πιάνω έντονα τον εαυτό μου να αναρωτιέται πως γίνεται να μη τον είχα προσέξει τόσα χρόνια, πως δεν είχαμε έρθει πιο κοντά και έπρεπε να βρεθούμε μαζί υπό τέτοιες συνθήκες. Δεν έχω απάντηση ή μάλλον έχω! Ορισμένες φορές το τέλειο και ιδανικό βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα μάτια μας, μα είμαστε τόσο τυφλοί ή εθελοτυφλούμε διότι ίσως και να μας φαντάζει ακατόρθωτο, είτε το θεωρούμε και ανώφελο...

«Στο τέλος θα με ματιάσεις...» μουρμουρίζει, τρεμοπαίζοντας τα μάτια του. Χαμογελάει και τα γυαλιστερά του μάτια με κοιτούν κατάματα.

«Πόση ώρα παριστάνεις ότι κοιμάσαι;» τον ρωτάω, καθώς ανασηκώνομαι για να σταθώ στον αγκώνα του δεξιού μου χεριού.

«Δεν παρίστανα, απλά έτυχε να μου αρέσουν τα χάδια σου στο πρόσωπο μου, αυτή η προσήλωση των ματιών σου πάνω μου. Αλήθεια, τι σκεφτόσουν;» γελάει και χώνει το κεφάλι του στην καμπύλη του λαιμού μου, αφήνοντας απαλά φιλιά, τα οποία Θεέ μου, με ανατριχιάζουν.

«Εσένα σκεφτόμουν...» απαντάω.

«Προφανώς!» γελάει τσιμπώντας το μάγουλο μου «Το θέμα είναι τι σκεφτόσουν για εμένα...» γελάει και με ξαπλώνει πάλι στο στρώμα, ανεβαίνοντας πάνω μου και φωλιάζοντας πάλι το κεφάλι του στην καμπύλη του λαιμού μου κατεβαίνοντας πλέον και προς το στήθος μου, αφήνοντας έντονα και παθιασμένα φιλιά.

«Παρατηρούσα τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου, το πόσο γοητευτικός είσαι και ταυτόχρονα έπιασα τον εαυτό μου να ξανά αναρωτιέται πως δεν σε είχα προσέξει τόσα χρόνια...» παραδέχομαι, ανεβαίνει ξανά προς τα πάνω και το πρόσωπο του βρίσκεται απέναντι από το δικό μου, με την παλάμη του δεξιού του χεριού να χαϊδεύει το μάγουλο μου... Τόσο όμορφη η αίσθηση...