Η Ερμιόνη πέφτει στην αγκαλιά μου αφήνοντας κάποια δάκρυα παράλληλα να μουσκέψουν τα ρόδινα μάγουλα της, μου έλλειψε η φίλη μου, η αγκαλιά της, τα αστεία της και όλα όσα συνηθίζαμε να κάνουμε μαζί όλον αυτό τον καιρό. Μου έλειψαν τα πάντα... και ελπίζω να τα ξανά αποκτήσω.
Της εξήγησα, όπως ακριβώς εξήγησα πριν λίγες μέρες και στον Άρη... Παρόλο που με μάλωσε για τον τρόπο που έπραξα και συμπεριφέρθηκα στο τέλος η αγκαλιά της μου απέδειξε πως ίσως και να κατάλαβε τις φοβίες μου και γιατί το έκανα... Άλλωστε δεν σκέφτηκα εμένα, όλοι οι άλλοι ήταν αυτοί οι οποίοι θα κινδύνευαν από την τρέλα του Αλέξη ο οποίος πλέον βρίσκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής... του αξίζει!
«Ελπίδα δεν ξέρεις πόσο μου έλειψε η παρέα σου, οι συμβουλές σου... τα πάντα που κάναμε μαζί! Δεν λέω, η Αλεξάνδρα είναι φίλοι μας, αλλά όχι παιδική! Εσύ είσαι η αδερφή που δεν έχω και όλον αυτό τον καιρό απλά προσπαθούσα να καταλάβω το γιατί, δεν έβρισκα απάντηση... ύστερα με μαράζωνε ο Άρης, μέρα με την μέρα ήταν τόσο απότομος ορισμένες φορές, κακότροπος... και όλα αυτά επειδή αισθάνθηκε πως τον πρόδωσες φεύγοντας με εκείνον τον λεχρίτη.» σχολιάζει και χαμογελάω θλιμμένα.
«Το ξέρω Ερμιόνη... αλλά σου εξήγησα! Θέλω να επανορθώσω, να μπορέσω να ξανά αποκτήσω την εμπιστοσύνη του Άρη και να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει.» λέω και περνάει το χέρι της γύρω από τον ώμο μου.
«Νομίζω πως αυτό εύκολα θα το καταφέρετε εσείς οι δύο, άλλωστε είστε τόσο τρελοί ο ένας για τον άλλο που φαντάζεται παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα ζεύγη... αρκεί βέβαια να αφήσετε φοβίες και παρελθόν πίσω! Μια νέα αρχή, μια νέα σχέση η οποία δεν θα έχει φόβους, αναστολές και όλα όσα προϋποθέτουν προβλήματα.» συνεχίζει και γνέφω.
«Οι προετοιμασίες πως πάνε για τον γάμο;» αλλάζω θέμα, προσπαθώντας να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα με ένα ευχάριστο θέμα... τον γάμο της.
«Χμ, αρκετά καλά, απλά εγώ φοβάμαι...» παραδέχεται.
«Τι φοβάσαι;» αναρωτιέμαι.
«Ότι θα έρθει η ημέρα του γάμου και εγώ δεν θα έχω ολοκληρώσει όλες τις προετοιμασίες, τουλάχιστον όπως πρέπει...»
«Μήπως αγχώνεσαι υπερβολικά;» την ρωτάω και γελάει.
«Καθόλου!» υπερασπίζεται τον εαυτό της.
«Ούτε λιγάκι;»
«Ελπίδα, με ξέρεις για αγχώδη άνθρωπο;»
YOU ARE READING
Once upon a time
RomanceΔεν υπάρχουν κάστρα και βασίλεια. Δεν υπάρχουν άλογα και άμαξες. Δεν υπάρχουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες. Υπάρχουν όμως τα παραμύθια. Όλοι δικαιούνται μια ζωή σαν παραμύθι, όλων η ζωή ξεκινάει με το ''Μια φορά και έναν καιρό...'', η μαγκιά είναι να...
