She knows.

Chapter 1: Ex.

"Yumiya!" Isa nanamang araw na sobrang nakakabagot, wala man lang exciting na nangyayari dito sa school!

"Yuuuumiyaaaah!" Tsaka lamang ako nabalik sa aking ulirat nang hampasin ako sa braso ni Mei, my bestfriend.

"Aray ah!" Reklamo ko.

Nasa cafeteria kasi kami, nang bigla nalang akong mapaisip. Bakit ang boring? Isa ako sa mga babaeng walang inaayawan, I love adventures! Mystery! Lalong lalo na ang mga larong panlalaki. Don't get me wrong, hindi ako tibo. Sadyang mas gusto ko lang talaga yung mga gawain ng lalaki kaysa sa larong babae. Ang boring kasi talaga.

I'd rather have everyone call me "cool" than "beautiful."

"Di ka nanaman nakikinig eh!" Pag rereklamo ni Mei.

"Pasensya na ah." Sabi ko habang nakahawak sa aking batok. "Ano ba kasi yun?"

"Ang sabi ko! Napanood ko sa news kagabi na ang dami daw nagaganap na murder dito sa lugar natin." Sagot nya habang nakatingin sa kanyang mga kuko.

"Really?! Diba ang astig nun?" I said but then I realized how weird that sounds "I-- I mean, that's horrible." Binigyan nya ako ng nakakalokong ngiti bago ako batukan at tawanan.

"Sira ka talaga! Di mo naman na kailangan i deny pa yang kagustuhan mong makakita ng mga ganon! You don't have to hide na! I'm your bestie! Alam kong gusto mo yung mga ganyan! Hmp, nako!"

"Eh kasi isn't it a bit weird? Hindi ka ba naweweirdohan sakin, Mei?"

"Not at all! Ano ka ba naman normal lang naman yan! Ako nga I love seeing blood aswell! Pero sa mga movies lang, couldn't handle the real thing." Sabi nya as she puts her tongue out in a disgusted manner.

"This is why I'm still here with you, never mo kong jinudge." Binigyan ko sya ng mahigpit na yakap, nang biglang mag ring na ang bell which means kailangan nang bumalik sa designated classrooms.

"See you later!" Pag papaalam ni Mei. Hindi kasi kami magkaklase, sad isn't it? Ganyan talaga ang buhay.

Parang ayokong pumasok, mag cutting kaya ako? I'm not that conscious about my grades, pero sinisigurado ko naman na wala akong palakol sa card!

Ngayon lang naman to eh, okay lang naman diba?

Kaya napag pasyahan ko nalang na pumunta sa elementary building na sa tingin ko ay wala nang tao, it's 12:30 ang labasan nila ay 12. There might be still some people pero hindi na ganun karami kaya, go go go.

Nang makarating ako sa elem building ay agad akong tumakbo papuntang library, alam kong may library naman kami sa highschool building but still meron doong mga tao, idagdag pa ang librarian. Dito ay wala nang librarian at wala na ring mga estudyante, I even doubt na merong pupunta dito para mag basa. Tss.

Pumunta ako sa pinaka dulo at inilabas ang sigarilyo at lighter. Yes, I smoke. Pero hindi lagi, I do it when I'm stressed out or just plain bored. But I control myself, hindi ko hinahayaan ang sarili ko na ma addict sa paggamit.

I was inhaling my last when I heard someone chuckle behind me. "wow, little did I know that little miss goody, isn't goody afterall."

I exhaled the smoke before facing him. "Manahimik ka nga, Clark. Who told you I'm a goody two shoes anyway?" I rolled my eyes as I chucked the butt of my cigarette on the ground.

"talagang dito mo pa napiling gawin yan? You could cause fire, Yumiya." He said as I shrug. I don't care, masaya nga yon eh! I mean finally meron nang exciting na ganap.

"Don't just shrug on me, Ty." Pag rereklamo nya.

"Ano ba kasi gusto mo gawin ko? Dun sa merong mga tao ako gumamit? Either way I'll get in trouble naman so why wouldn't you just leave me alone." Tinalikuran ko sya.

"I'm the fucking student council president and I have the right to stop you." Yes, I know. Pero wala naman na syang magagawa dahil tapos na, ubos na nga oh

"I don't see why you're so mad because of this, Yuson." I sighed. "Tapos na diba? Ubos na oh?" I said as I smirked.

He sighed. "Damn, how am I gonna be sane kung ganyan ka, smoking is not good for you! Stop it." Lumakad sya papalapit saakin at akmang hahawakan ang aking braso pero agad ko itong iniwas.

"Don't." Pumikit ako ng mariin and inalalang wala na kami, we're over. Infact di na nga kami dapat nag uusap! No more anything!

"Just-- just stop it, Iya." He said as he stepped closer to me and kissed me on my forehead, after that he left. He left me dumbfounded. He's still the same sweet Clarky that I know... Pero not the same us. We are over.