Gün gece olunca sıkıntı düşer içime
Yatsam uyuyamam ama uykum var
Kalem çıkar kağıt çıkar
Ben yine başlarım seni yazmaya
Sigaralar peş peşe yanar
O da kesmez bir süre sonra
Alkol ister vücut
İster ki anlatabilsin seni
İster ki ağlayabilsin gözler
Ağlamayıda hiç beceremem ben
Ağlarım ama özgürce ağlayamam işte
Sesimi çıkartamam delice
Haykıramam acımı
Sessiz biçimde içime ağlarım ben
Sonra sinirden kendime zarar vermeye başlarım
Kısa süreli sinir krizleri falan filan
Bakarım olacak gibi değil
Saat fark etmeksizin atarım kendimi yaka paça sokaklara
Yürürüm ben
Genellikle böyle sakinleşirim
İpini koparmış eşek gibi
Şehri bir uçtan bir uca yürürüm
Sen bilmezsin en çokta senin kapından geçerim
Sen yatağında mışıl mışıl uyurken
Ben beraber oturduğumuz o bankta
Sabahlara kadar delirdiğimi bilirim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sarhoş yanım
Poesíasarhoşken akla gelenler ayıldığında unutulmaması için elinde kalemle gezen insanlardanız