Chapter 7
Kristine's POV
On the way na kami papuntang canteen... kanina hikit-hikit ko sya pero naglalakad na lang kami ngayon.. kawawa naman kasi itong manlilibre sakin baka mapagod..
"Madapa ka sana >pabulong<.."
Kristine : anong sabi mo ?
"walaaaaaaaaaaaaaa!..."
" Nathannnnnn !....."
Sinama ba naman ako sa kamalasan nya... sa field kasi kami dumaan.. ei di puros carabao grass.. ei nadulas ata..
Tumayo naman agad si Nathan at tinulungan nya akong tumayo.. ng nakatayo na kami parehas..
" anu ba Nathan ha ? bakit mo ba ako dinadamay sa kamalasan mo ?..."
" I'm sorry I didn't mean it.."
" errr ! lagi naman.. pano na 'to ang dumi-dumi na natin?!.."
Sa sobrang inis ko napatingala ako..pinapahinahon ko kasi yung sarili ko..
Pero..
Maya maya lang may naalala ako.. nasa field kami ibig sabihin mayroong dalawang building sa gilid namin..
Pagkatapos nun magprocess sa isip ko..
"PAKTAY ka diha !.."
" why ?"
Lumakad na lang ako ng mabilis at tinatakpan ang mukha ko.. naman !! isyu 'to panigurado..
" hey ! wait where are you going ?.."
" basta ! sumunod ka na lang.."
Mahina kong sabi..
Graveh ! ngayon lang ako
napahiya ng ganito sa
talang EXISTENCE ko.. :<
BINABASA MO ANG
Stoned Heart
Novela JuvenilPANGAKO, tunay nga bang salitang sadyang napapako? Kayo ba? naranasan nyo ng mapangakuan at umasa? umasa sa salitang tila daig pang binangit ng taong pipi. Nagbigay tiwala sa walang saysay na nilalang. And this is the big question here, WILL A GIRL...
