Marrying Mr. Cold-heart [Completed]

Chapter 29 Stupid

Blake

              I tried to call Mariez for how many times pero wala talaga. Noong una nagring pa yun pero pinatay niya lang nung inulit kong kontakin sya out of coverage na, mukhang inoff pa niya. Galit na galit talaga sya sakin. Pinagsisisihan ko na laaht ng ginawa ko sa kanya. Dapat hindi ko sya pinahiya eh. Dapat kinausap ko sya ng matino. Ayoko naman mag-isip ng kung ano pero natatakot ako… natatakot akong baka na brainwash na sya ng bestfriend niyang inlove sa kanya. Ayokong mangyari yun akin lang sya eh akin lang sya.

Seven

Papunta akong library ngayon para sunduin sina Mariez pero hindi pa ako nakakarating nakita ko ang isang babaeng tumatakbo at umiiyak. Nilingon ko ang pinanggalingan niya. And there I saw Blake kissing someone. Gusto ko syang hilahin at suntukin that time but I realized ang babaeng nakita kong tumatakbo I was

Mariez…

           

Sinundan ko sya hanggang sa may parking lot. There she is crying silently pero obvious naman dahil gumagalaw ang mga balikat niya. Masakit saking Makita syang sobrang nasasaktan. Alam ko… alam ko na kahit physically pinapakita niya samin yung mga ngiti niya… yung tawa niya… yung malakas na Mariez deep inside she was hurt… badly badly hurt… naiinis man ako dahil umiiyak na naman sya dahil kay  Blake. I think this is the best way para mailabas niya lahat ng sakit kaya nilapitan ko sya at niyakap mula sa likod.

“Sige iyak ka lang. Alam kong sinabi kong h’wag ka ng umiyak dahil sa kanya, pero pagbibigyan kita ngayon. Ibuhos mo na yang sakit na nararamdaman mo. Kung gusto mo akong suntukin hahayaan kita pillow, but please please make sure last na tong mga luha na ibubuhos mo. Siguraduhin mong mauubos na yang luhang nakareserba para sa kanya. At kapag umiyak ka ulit dahil sa saya. Dahil may iba ng nagpapasaya sayo…” sabi ko sa kanya habang yakap ko sya.

Humarap sya sa akin and I can see shes miserable. Talagang mahal na mahal niya sa Blake. At isipin ko palang yun. Sobrang naiinis ako… nagagalit at the same time naiinggit. Dahil sa kabila ng lahat ng ginawa. MAHAL pa rin sya ng babaeng mahal ko.

“sorry dahil nakita mo na naman akong ganito. Batman ko!” at ayun niyakap niya ako at humagulgol lalo ng iyak. Kung pakikinggan mo syang umiiyak iisipin mong napaka utak bata niya. But no sa ganitong way ng pag-iyak niya ayaw niya lang ipahalata ang sobrang sakit. Pero pagdating sakin mariez can’t hide anything. Kilala ko na sya. Kilalang kilala higit pa sa sarili niya.

Hinagod hagod ko lang ang likod niya. At nung medyo kumalma na sya inaya ko syang pumasok sa kotse ko. Naisipan kong dalhin sa isang lugar na alam kong tahimik at pwedeng makapag-isip ng matino. At wala akong ibang naisip kundi…

Sa puntod ng parents niya

Nakaupo lang kami sa damuhan habang sya kinakausap ang magulang niya.

“Mom, Dad… pasensya na ah… wrong timing eh… nakapunta na naman ako dito dahil sa broken hearted ako… ha ha” she bitterly laugh