Arkadaşları ona benim orada olacağımı söylediklerinde umursamamış ama aslında çok mutlu olmuş. Ağzı "o kim, ben kim?" derken gözleri "Sonunda, sonunda, sonunda onu göreceğim." diyormuş. Kâle almamış gibi davranmış ama yüzünde güller açmış. Çok sevinmiş. Ne ilginç. Ayrılışımız çok acıydı ama... Şimdi siz bahsettiklerimin ne olduğunu düşünmeye devam edin ben geri dönerim size. Çok merak etmeyin ama. Gerek yok. "Neden mi?" çünkü, bunun sonunda sizde benim gibi değmeyeceğini anlayacaksınız. E o zaman ben hiç oyalamayayım sizleri. Asıl meseleye geçelim en iyisi... İkimizin yıllar sonra buluştuğumuz yere yavaş yavaş bir giriş yapalım...
