Παντα να ακολουθεις την καρδια σου

13ο Μερος

Το πρωι ξυπνησα..ζαλιζομουν ακομα..αλλα επρεπε να παω στη σχολη. Εκανα ενα ντουζ ..εβαλα ενα σορτσ και μια ασπρη μπλουζα απο μεσα και φορεσα ενα μακρυ κολιε..εβαλα τα πεδιλα μου και τη ζακετα μου με τα κροσια. Αφησα τα μαλλια μου κατω και βαφτηκα απαλα. Κατεβηκα και εβαλα μια κουπα καφε να ξυπνησω . Καθησα..στον καναπε και ανοιξα το κινητο μου ειχα ενα μυνημα
Ακης " Καλη μερα μωρο μου ..δεν προλαβα να ερθω να σε ξυπνησω επρεπε να παω προπονηση θα σε δω μετα ηδη μου λειπεις"
Το διαβασα..πολλες φορες το μυνημα..δεν ηξερα τι να απαντησω..το αφησα ετσι!
Πηρα το λαπτοπ μου να δειξω την εργασια που ειχα ετοιμασει..μπηκα στο αμαξι και ξεκινησα για τη σχολη. Παντα περναω απο εναν δρομο..μεσα απο δεντρα..ειναι η αγαπημενη μου διαδρομη..στη διαδρομη κοιταγα γυρω γυρω..ποτε δεν χορταινω τη φυση..μεχρι που ειδα παλι το ιδιο κρεμασμενο αγορακι..τρομαξα..και πατησα φρενο..
Λ- θεεεε μου...αρχισα να περνω εισπνοη εκπνοη..να ηρεμησω..
Ανάσα...Εισπνοή, εκπνοή.Εισπνοή, εκπνοή.Τρίβω τα πόδια μου μεταξύ τους και είναι κάτι που κάνω πάντα όταν αισθάνομαι πως είμαι έτοιμη να εκραγώ.Εισπνοή, εκπνοή και προσπάθεια να μη κλάψω, να μην πετάξω τον υπολογιστή μου από το παράθυρο, να μην αρχίσω να ουρλιάζω.Εισπνοή, εκπνοή και νιώθω τα δάκρυα μου να θέλουν να δραπετεύσουν από τα μάτια μου, αλλά τα εγκλωβίζω με επιτυχία.Σήμερα η παραγωγικότητα της ημέρας καταγράφηκε υπό του μηδέν. Εισπνοή, εκπνοή, αλλά δεν τα κατάφερα και το δεξί δάκρυ κέρδισε το αριστερό στον αγώνα τους.Εισπνοή, εκπνοή, σήμερα αγκαλιάζω την αντικοινωνική μου πλευρά λέγοντας σε όλους ψέμματα πως όλα θα ειναι καλα:/Σήμερα μονάχα ανταλλάζω το οξυγόνο για διοξείδιο του άνθρακα. Σήμερα νιώθω λίγη,νιώθω μόνη,νιώθω κένη.Εισπνοή, εκπνοή. Ξέρω πως δεν είναι έτσι, ή ελπίζω πως δεν είναι έτσι, αλλά σήμερα το μυαλό μου δεν προχωράει πιο κάτω από αυτές τις σκέψεις κι εγώ δεν ξέρω τι να κάνω για να το ταρακουνήσω.Εισπνοή, εκπνοή. "Η τωρινή μου κατάσταση, δεν είναι ο τελικός μου προορισμός."Εισπνοή, εκπνοή και ίσως κάποιες μέρες έχουμε ..τελικα την ανάγκη να μην είμαστε καλά. Ίσως κάποιες μέρες πρέπει να βγάζουμε από το σύστημα μας τα δάκρυα που έχουμε συσσωρεύσει τόσο καιρό.Εισπνοή, εκπνοή..Ίσως κάποιες μέρες πρέπει να είμαστε περήφανοι μόνο για τις εισπνοές και τις εκπνοές μας...ετσι δικαιολογουσα τα παντα γυρω μου.
Αφου ηρεμησα..ξανα να εβαλα μπρος..εβαλα λιγη μουσικη..και μετα απο λιγο εφτασα..κοιταχτηκα στο καθρευτακι..σκουπισα τα ματια μου..και πηγα προς την ταξη μου..Ολα μου φαινονταν αλλιως σκοτεινα..καθησα στο θρανιο μου..παρακολουθησα οσο μπορουσα τα μαθηματα..ξαφνικα ενα χαρτακι επεσε στα χερια μου. Δεν ξερω ποιος το πεταξε..αλλα το ανοιξα..
~Θα μπορουσες να ημασταν κατι παραπανω απο ερωτευμενοι και καταφερες να ειμαστε κατι λιγοτερο απο γνωστοι..εσυ εισαι η αιτια για αυτο~..απο κατω ειχε μια κρεμαλα..
Ουρλιαξαα δυνατα ..και πεταξα το χαρτι κατω..
Καθηγητης- Λαουρα ολα καλα..?
Λ- μπορω να βγω λιγο..εξω?
Κ- ναι φυσικα..
Ημουν ετοιμη να βαλω τα κλαμματα...ολη η ταξη με κοιταγε..μα τι συμβαινει..τι εκανα?..ποιος ειναι.? ..γιατι με στοιχειωνει το αγορακι.?
Πηγα στην τουαλετα..εβγαλα..μερικα χαπακια..ναρκωτικα..τα ηπια..με την μια..κοιταχτηκα στον βρωμικο καθρευτη..δεν με αναγνωριζα..πλεον..