Sa Piling Ko

SA PUSOD NG PARAISO

Parang halos humiwalay ng mga labi ni Ara sa mga labi ni Derek..."D-Derek..." Nang kumalas si Derek sa mga labi ni ni Ara."Nandito na tayo..." Bulong ni Derek kay Ara. Isang malawak na espasyo na may mangilan ngilang puno sa paligid ang namataan ni Ara. "May dagat sa dulo nito...dito ako nagpunta nung mamatay ang lola Simang..." Pahayag muli ni Derek. Manghang mangha si Ara sa aliwalas ng kapaligiran,pakiramdam niya ay nasa paraiso siya at parang magugustuhan niyang manatili dito lalo't si Derek ang kasama niya sa paraisong ngayon lamang niya narating..."Tayo na..."Agad binuksan ni Derek ang pintuan sa gawi niya at bumaba. Umikot siya sa gawi ni Ara upang buksan ang pintuan sa gawi nito. Inakay niya itong pababa at magkahawak kamay nilang tinungo ang maluwang na espasyo... Sa ilalim ng isang malaking puno humantong ang dalawa... "Ito ang puno ko."Patuloy ni Derek. "Nagustuhan mo ba? Dito?" Nakatitig pa rin si Ara sa paligid, dito lamang niya sa kauna unahang pagkakataon, nakitang nagpang abot ang langit at lupa. "Walang ganito sa mundo mo... Pero dito sa paraiso ko pwedeng magkita ang langit at lupa... Dito payapa ang lahat. Dito ngumingiti ang langit at umaawit ang dagat..." " N-naririnig ko..." Sa wakas ay may naisip din siyang sabihin. Kaninang kanina pa niya gustong yumakap at sabihin kay Derek na... "Bakit ka ganyan tumingin sa akin Ara? Baka isipin kong na i-in love ka na sa akin?" Nakangiting tanong ni Derek. "Oo." Wika ni Ara. "Oo?" "Oo...oo nga napaka ganda dito..." Pahayag ni Ara na ngayon ay akmang uupo sa paanan ng puno... Bago pa man tuluyang maka upo si Ara ay agad ng hinila ni Derek ang braso ni Ara,hinawakan niya ang beywang nito. Muli ay ginawaran niya ng halik ang mga labi ni Ara... Sa pagkakataong ito ay gumapang ang kamay ni Derek sa balakang niya dahilan upang mapasandal siya sa puno na nasa likuran niya... Tinungo ng mga labi ni Derek ang leeg ni Ara... Tinungo ng mga kamay ni Derek ang butones ng blusa ni Ara... Ng ito ay mabuksan ay muling naglakbay ang mga labi nito sa dibdib ni Ara... Muli ay hinaplos ni Derek ang balakang ni Ara pababa sa hita niya... Iniangkla ni Derek ang isang hita ni Ara sa gawing likuran niya... Muli ay tinungo ni Derek ang butones ng slacks ni Ara malaya niya itong nabuksan. Ibinaba niya ang slacks ni Ara, ngayon ang pantalon naman niy ang binuksan niya tapos tinanggal din niya ang t shirt niya... Muli ay hinalikan niya si Ara... Nadarang sila sa init ng mga sandaling iyon... Malakas ang hampas ng hangin ngunit mas malakas ang kabog ng dibdib ni Ara... Malayang naipasok ni Derek ang kanyang pagka lalaki sa loob ni Ara... Napapikit si Ara at may luhang umagos sa kanyang mga mata habang nakapikit..." I love you Derek..." Ang mga katagang na iusal ni Ara sa tindi ng bugso ng damdamin niya para sa binata... Matapos ang maaalab na sandali ng dalawa ay kapwa sila nakaupo sa may tabing dagat, at duon mismo ay... "Pakakasalan kita Ara..." Ang bulong ni Derek.. Hindi makapag salita si Ara... Muli, ay napa luha siya... "Ilang oras na lang kailangan na nating bumalik sa katotohanan Derek, di hamak na mas bata ka kaysa sa akin..." "Natatakot ka ba sa sasabihin ng iba?" "Hindi. Dahil mahal kita..." Usal ni Ara... Ito ang tunay na paraiso niya ang mga bisig ni Derek...

Nakatanaw sa langit si Sofia... Nang tumunog ang telepono niya... Si Khalil. " Anong nangyari sa inay mo?" Ang agad na bungad ni Khalil. "Inatake ng sakit niya dinugo siya ulit,pero okey naman na siya sa ngayon." Tugon ni Sofia. Halatang pinipilit lamang magpaka tatag." Pasensya na wala ako diyan para damayan ka sa dinadala mo ngayon,teka ,si Derek?" Agad na tanong ni Khalil. " Kanina pang umaga umalis, may pupuntahan daw. May ibibilin ka ba?""Wala naman. Sana lang nandiyan siya para kahit wala ako ay may kaibigang dadamay sayo..." Pa muli ni Khalil. " Mahal na mahal kita..." Yun lang at naluha na si Sofia... Sa mga ganitong pagkakataon niya nais na kasama ang katipan na si Khalil upang kahit paano ay gumaan ang pakiramdam niya. Alam niyang sa kabila ng lahat ng ito ay magkakasama din silang muli... Alam niyang lahat ng ito ay para sa mga pangarap nilang dalawa...

Nabasag ang katahimikan ng dalawa ng tumunog ang telepono ni Derek... "Si Khalil." Agad niyang sinagot. "Halatang umiiyak ang nasa kabilang linya... "Tol,bakit ka umiiyak..?" "Si Sofia Derek,may mabigat siyang dinadala sa ngayon puntahan mo muna siya... Hindi ko siya magawang damayan dahil malayo ako,ikaw muna ang sumigurado na ayos lang siya..." Hindi makapag salita si Derek... Ang isiping nahihirapan ang kapatid ay mahirap sa kalooban niya ngunit ang malamang nahihirapan si Sofia ang talagang pumapatay sa kanya... Lumuluha si Khalil sa mga oras na ito,alam niyang ganun din si Sofia at yun ang hindi niya matagalan... Ano iiwan ba niya si Arabela para tunguhin ang babaeng dahilan ng bawat paghinga nilang magkapatid?