EHS 2: His Part-Time Girlfriend

CHAPTER 17

CHAPTER SEVENTEEN

KANINA pa nararamdaman ni Amber na may mga matang nakatingin sa kanya mula pa nang umalis siya ng bahay nila hanggang sa mall kung saan siya naroon.

"Paranoid," usal niya bago nagpatuloy sa paglalakad.

Ilang sandali pa ay nagpasya na siyang umuwi dahil gusto niya na namang matulog. Feeling niya ang laki na ng itinaas ng timbang niya dahil puro kain at tulog lang naman ang ginagawa niya.

Mabilis siyang gumilid sa sasakyan niya nang may humintong itim na van sa tapat niya. Gusto niyang matawa dahil parang sa pelikula lang siya nakakapanood ng ganoong kidnap for ransom thing.

Literal na nanlaki ang mga mata ni Amber nang bumukas ang pinto ng van at may isang lalaki na nakatakip ang mukha ang bumaba mula roon at binuhat siya papasok sa van! Inilibot niya ang tingin sa loob ng sasakyan, tatlo lang sila roon.

"Magkano ba ang kailangan n'yo?" inis na tanong niya sa mga ito.

Hindi niya alam kung bakit hindi siya nakaramdam ng takot. Hindi nagsalita ang isa sa mga lalaki kaya kinagat niya sa braso ang katabi na pinagsisihan niya dahil parang kumagat siya sa isang matigas na bagay.

Nakaramdam lang siya ng takot nang hapitin siya ng katabi papalapit dito at yakapin nang mahigpit. Natakot siya baka kasi hindi ito mga kidnapper at mga rapist pala.

"Matthew, help!" sigaw niya at pilit kumakawala sa yakap sa kanya ng lalaki.

Hell! Hindi niya alam kung bakit pangalan ni Matthew ang nabanggit. Maybe because she had always felt safe and secured kapag kasama ang lalaki.

Pero mukhang hindi siya maililigtas ngayon ng lalaki sa kamay ng mga kidnapper. Gusto niya nang maiyak dahil hindi na biro ang nararamdaman niyang takot, lalo na at hindi na siya familiar sa daan na binabagtas nila.

"Please, sabihin n'yo lang kung magkano ang kailangan n'yo! Kahit magkano, ibibigay ko huwag n'yo lang akong saktan at ang baby ko." Tuluyan na siyang lumuha nang maisip ang baby niya, ang baby nila ni Clarkson.

Masyadong maselan ang pagbubuntis niya, lalo at dinugo na siya noong nag-away sila ni Clarkson. At kapag nalagay na naman sa masama ang baby niya ay sisiguruhin niyang siya mismo ang papatay sa dalawang ito, lalo na sa katabi niya.

Napatingin siya sa lalaking katabi nang punasan nito ang mga luha sa mga mata niya at agad namang nag-iwas ng tingin na akala mo nakikita niya ang mukha nito. Masyadong dark ang sunglasses na suot nito, nakatakip din ang buong mukha at katawan.

Huminto sila sa isang hindi kalakihang bahay pero halata naman na puro antique ang mga gamit na naroon. Binuhat siya ng lalaking katabi niya na parang wala lang dito ang bigat niya. Lalo siyang nakaramdam ng takot nang ipasok siya nito sa bahay, kasabay n'on ay ang pag-alis ng van.

Nanginginig ang mga tuhod ni Amber at napaupo na lang sa sofa kaysa bumagsak siya sa sahig. Pilit niyang pinalakas ang loob at sinamaan ng tingin ang lalaki na ngayon ay nakatayo sa harap niya.

Nangingilid ang luha niya sa mga mata at tuluyan nang tumulo 'yon nang lumuhod ito sa harap niya at niyakap siya bigla. Takot na takot siya na kahit itulak ito ay hindi niya na magawa dahil baka saktan siya nito, siguradong madadamay ang baby niya.

"Please, what do you want? I can give everything. I'm begging you, paalisin mo na ako," she said while sobbing.

Lalong humigpit ang yakap nito na halos mapipi na ang tiyan niya. "Amber, please forgive me."

Kilala niya ang boses na 'yon at hindi siya puwedeng magkamali. It was Clarkson's voice!

Halos one month itong hindi nagpakita sa kanya at buong akala niya ay nakalimutan na siya nito. Kahit sobrang miss na miss niya na ang lalaki ay nagawa niya pa rin itong itulak at agad naman itong lumayo.