Arkamı dönmemle şaşırmam bir olmuştu.Bana doğru geliyordu.Korkuyordum çok sinirliydi.
"Şafak ne yapıyorsun sen bu adamla?"
Çok sinirliydi, gözlerinin rengi koyulaşmıştı.Kayra'ya doğru yürüyordu.Önüne geçtim ve;
"Ömer, sakin ol."Ömer sakinleşmek yerine daha çok sinirlendi.
"Neden? O adamı koruyorsun Şafak neden?"
"Saçmalama onu koruduğum falan yok.!"dedim. Ömer kolumdan tutup beni kendine doğru çekiştiriyordu.
"Ömer bırak kolumu canım acıyor!"inmiş olan kolumdan tuttuğu için canım çok yanıyordu.Kayra atladı hemen;
"Bırak lan kızı.!!"dedi ve beni yavaşça canımı acıtmamaya dikkat ederek çekti. Tam o sırada Ömerde çekiştiriyordu. Sanırım kolum kopacaktı.
"Yeter artık! İkinizde bırakın beni.!!!"
dedim ve ellerimi çektim.Ana yola yürümeğe karar verdim. Bu halimle ama mecburdum.Arkamda k sese döndüm.
"Şafak ben seni eve bırakırım."bu Kayra'nın sesiydi.Ömer atladı.
"Ben bırakırım seni Şafak."dedi Allahım ben ne yapıcam?.
"İkinizide istemiyorum.!"
"Şafak lütfen gecenin bu saatinde burda seni bırakamam."dedi Kayra Ömer de birşey söyliyecekti. Müsade etmeden;
"Ömer lütfen sen git."dedim yalvarır gözlerle.
"Tamam ama bunu unuttum sanma."dedi ve arabasına doğru ilerledi. Biz Kayra'yla tek kalmıştık. Tabiki onla gidecek değilim.
"Ben bugün burda kalacağım git istersen."dedim ve güldü.
"Sen bu evde tek başına kalacaksın öyle mi?"dedi ve kahkaha patlattı.
"Ne var kalamaz mıyım?"
"Kızım sen karınca'dan korkarsın birde burda kalacaksın."dedi aslında haklıydı.
"Ben de kalıyorum."
dedi Kayra herhalde aynı odada kalmayacaktık.
"İyi sen bilirsin."dedim ve içeriye girdim. Önce kendime bir kahve alıp odama çıkacaktım. Uzun zaman oldu. Burda kıyafetlerim eşyalarım herşey vardı.Kahve'mi aldım. Merdivenlerden çıkıkarken;
"Ben yatmaya çıkıyorum. "
"Tamam bendr birazdan gelirim."dedi.Arkamı döndüm ters ters baktım.
"Nereye geliyorsun.??"
"Yatmaya."
"Benimle yatacağını sanmıyorsun dimi?"
"Yok tam da sanıyordum."
"Saçmalama odalardan birine gir yat!!."
"Odaların hepsi kilitli farkında mısın?"
Doğru yaa babam bu evin bütün odalarını kilitlemiştim. Aslında benim odam da kilitli ama benim anahtarım vardı.
"Benim ki değil ama ben sana çarşaf filan getiririm burda kalırsın."dedim.
Yüzüme ters ters baktı.
"Gerçekten mi?"
"Evet neden?"
"O zaman dikkatli ol sabah nerde uyanacağım belli olmaz."dedi.Tekrar bende ona ters ters baktım.Kesin yanıma gelicekti onca yaşadıklarımızdan sonra nasıl böyle rahat olabiliyordu ki?
"Nasıl böyle rahat olabiliyorsun?"dedim kaşlarımı çatdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bedell
Romance"Bak bende senin karnına vuruyorum"dedim. Beni kendine çekti ve gözlerimin içine bakarak;"Ama hiçbiri kalbime vurduğun kadar etkili değil"dedi... Kalbim yerinden çıkacak gibiydi...
