ဝုန္.....ဒိုင္း..ဂလြမ္...
MS - arrrrrrr.......
Minseok ၏ ေအာ္သံႏွင့္အတူ ၿပိဳလဲြကြဲသံမ်ားေၾကာင့္
Luhan ထိုေနရာသို႔ အေျပးသြားမိလိုက္သည္။ စိတ္ထဲ
တြင္ စိုးရိမ္မႉက အတိုင္းသား...
LU - Minseok......ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတံုး
ထိသြား...ေသးလား
MS - lu...luhan
စက္ဘီတျခားလူတျခားျဖစ္ေနကာ မ်က္ႏွာေလးနီေနေသာ
ေကာင္ေလး ေၾကာင့္ နာေနမွန္းသိသာေနသည္။ Luhan
သူ႔ရင္ထဲမွာ ထပ္တူနာက်င္ေနသလို ။ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္လာ
ေသာ မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းေလးက အားကိုးတႀကီးႏွင့္
လွန္ၾကည့္လာသည္။
LU - ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲကြာ....ေစာေစာက အေကာင္း
ႀကီး ႐ွိေသးတယ္ ...ခဏေလးကို ဘာျဖစ္သြားရတာလဲ
MS - ေၾကာင္....ေၾကာင္ ကို ေ႐ွာင္လိုက္တာ
LU - arrrr..ဒုကၡပဲ
ကဲ ထၾကည့္...ဘယ္နားထိသြားလဲ
MS - မသိဘူး...အား..ကြၽတ္ကြၽတ္
LU - လာ...ငါ့လက္ေမာင္းကို တြဲလိုက္...ထႏိုင္ရဲ႕လား
လာ...
MS - arrrr...နာ..နာတယ္...ထလို႔မရေတာ့ဘူး
Minseok ေျခေထာက္ေလး ကိုင္ပီး ျပန္လဲသြားသည္။
ၾကည့္ရတာ ေျခဆစ္ထိသြားတဲ့ ပံုပဲ ။ သူဘယ္လိုလုပ္ေပးရမ
လဲ ။ ဒီေၾကာင့္ေတာ့ ငါ့ Baoziေလးကို နာေအာင္လုပ္တယ္ ။ ေတြ႔လို႔ကေတာ့ အေရခြံစုတ္ပီ မွတ္။
MS - ေျခ...ေျခေထာက္က ေထာက္လို႔မရေတာ့ဘူး
LU - ေျခဆစ္ထိသြားတာ ထင္တယ္ Minseok
MS - ဘယ္..ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ luhan
ငါ.့အိမ္မွာ...omma...မ႐ွိဘူး. .အဟင့္..
LU - ဟင္...အိမ္မွာ.ဘယ္သူမွမ႐ွိဘူး လား...
ဘယ္သြားလို႔လဲ? ? ?
MS -.appa.ဆီိ :(
LU - လာ..ခဏ...ထၾကည့္ပါဦး..
MS -...arrr...မရဘူး...နာတယ္
LU - ဒါဆိုု ရင္လဲ
MS - lu...luhan....ဘာလုပ္တာလဲ..
ေအာက္ကို...ခ်..ျပန္ခ်ေပး
