LU - Minseok....
MS - aww...Luhan ျပန္ေရာက္လာၿပီလား
Doctorေရာ...ပါလာရဲ႕လားLU - Imm....ဆရာ ဝင္ခဲ့ပါ
MS - Hyung....Changmin Hyung..
CM - Minseok...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ
စက္ဘးီ ေမွာက္လို႔ဆို ..MS - Nae :( ဒါနဲ႔...arjarshiေရာ
CM - appaက ေဆး႐ုံမွာေလ..။ ေတာ္ေသးတယ္
Hyungဒီေန႔ နားလို႔..MS - ေအာ္
CM - ဘယ္လိုလုပ္ ဒီဘက္အိမ္ေရာက္ေနတာလဲ
Ommonyiေရာ...မင္း.စက္ဘီးေမွာက္တာသိလားMS - Omma အိမ္မွာ မ႐ွိဘူး...Appaဆီ လိုက္သြား
တယ္..CM - ဟင္....ommonyi လဲ အိမ္မွာ မ႐ွိဘူးလား..
ဟို ဒါဆို....hyung လာေနေပးရမလားဟင္...MS - ဟိုေလ..
LU - စိတ္ေတာ့မ႐ွိပါနဲ႔doctor...ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ
ေနလို႔လဲ ရပါတယ္ ..ၿပီးေတာ့ သူ႔ေျခေထာက္ထိထားတာ
ၾကာေနၿပီ ေက်းဇူးျပဳပီး အျမန္ကုေပးလို႔မရဘူးလား...Luhan စိတ္တိုစြာျဖင့္ ထေျပာလိုက္သည္။ ဟုတ္သည္ေလ ဆရာဝန္က ဆရာဝန္လိုမေနပဲ ...Minseokကို ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ႏွင့္ ။ ထိတာကေျခေထာက္
သူကိုင္ေနတာ မ်က္ႏွာ လက္ မ်ိဳးကိုစံုလို႔ ...
ၿပီးေတာ့လဲ လာေနေပးရမလားတဲ့...ေမးတဲ့ပံုကိုက
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ Minseokနဲ့ သိေနလို႔လဲ ....ဟင့္...ငါ့ေပါက္စိ္ီကိုလာထိၾကည့္ ေၾကာင္လို ျဖစ္သြားမယ္ ...
စိတ္ခ်ပါ Minseok...မင္းကို ငါတစ္ေယာက္တည္း
ေစာင့္ေရွာက္မွာ....တစ္ဘဝလံုးစာအတြက္MS - Luhan....Luhan -ah
LU - အမ္..အမ္..ဘာေျပာတာလဲ
MS - မင္းတို႔ အလုပ္႐ႈပ္မွာစိုးလို႔..ေလ..ငါ..hyung
တို႔.အိ္မ္မွာ သြား..ေန..ေနLU - Boyarrrr....?? Yarrr
မေနနဲ႔....ဘာ႐ႈပ္စရာ႐ွိလဲ...ဒီေျခေထာက္ေလးထိတာ
ေရာဂါသည္လဲ မဟုတ္ပဲ
ရပါတယ္ doctor...ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပဲ ေနပါလိမ့္မယ္
( မီးေတာက္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ )CH - aara...aarasaw...
MS - ဒါဆိုလဲ...ၿပီးေရာ..ဒါေလးေျပာတာကို
အဲ့ေလာက္ ေအာ္ရလား...Luhanရ