Ήσουν δίπλα μου (Υπό διόρθωση)

4.Ας Αρχίσουν οι χοροί

Πλευρά Γιάννη~

Είμαστε στη εκκλησία η νύφη έχει αργήσει μαζί και η κόρη της και εκνευρίζουμε γκχχχχ όμως με το που βλέπω την Αστον Μαρτιν του Δημήτρη ηρεμώ βλέπω το φίλο μου να προσπαθεί να βγάλει την γιαγιά του από το μπροστά κάθισμα και ανυπομονώ να δω την Παυλίνα μου τη βλέπω που κατεβαίνει μέσα στο αέρινο μπλέ φόρεμα της με τα μαλλιά της ένα υπέροχο κότσο.. Παίρνει από το χέρι τον μικρό ο αδερφός της είναι λίγα βήματα πίσω όμως ξαναγυρίζω στο μικρό και σοκάρομαι τον βλέπω που φοράμε τα ίδια ρούχα και σκέφτομαι εμάς 'ως οικογένεια ναι αν δεν είχε φύγει θα είμασταν.. Τώρα μιλάει με τον μπαμπά της Και Αφου συγχαίρει τον μπαμπά μου με τον οποίον συνομηλούν για λίγο βλέπω τον μικρό να έρχεται καταπάνω μου τον παίρνω στη αγκαλιά μου και αισθάνομαι κατά ένα περίεργο τρόπο πληρότητα και ολοκλήρωση αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω πράγματα για αυτό το παιδί καθώς μιλάμε με τον μικρο βλέπω την Παυλίνα να μας πλησιάζει με τον Δημήτρη και αρχίζω να της μιλάω

Γ:Τελικά Παυλίνα ο γιός σου με αγαπάει

Π:Γιατί αμφέβαλες παιδί είναι όλους τους αγαπάει

Ναι αλλά δεν νομίζω να βγάζει σε 'όλους αυτό το αίσθημα θεέ μου τι έχω πάθει

Γ:Ναι Παυλίνα μου ότι πείς εμείς πρέπει να μηλίσουμε οι δύο μας σε κάποια φάση

Θέλω να της ζητήζω να βλέπω τον μικρό και να πηγαίνουμε βόλτα δεν ξέρω πως θα το ζητήσω και αν θα δεχτεί εγώ απλά θα προσπαθήσω

Π: Φυσικά η μιςς μπουζούκια δεν ήρθε ? να τη και ειρωνεία πραγματικά λατρεύω αυτό το στοματάκι

Γ:Φυσικά να την δεν την βλέπεις και της την δείχνω κάτι που μάλλον δεν θα έπρεπε γιατι θα πεί σπόντα

Π:Α την είδα τι ενδιαφέρουσα ενδυματολογική επιλογή

Γ:Μην παίζεις με τον πόνο μου...όντως η κοπέλα είναι τραγική ακόμα πιο τραγική βέβαια ήταν το βράδυ μετά το φαγητό οπού ζήταγε συγγνώμη και ότι δεν την νοιάζει αν θα προχωρήσει η σχέση μας

Π:Και τι θές να κάνω

Γ:Θα μπορούσες να παίξεις με κάτι άλλο...ναι να μαλάκα αυτό το είπες δυνατά

Π:Συγνώμη ??

Γ: ΕΕ τίποτα λέω και κοιτάω οποδήποτε αλλού εκτός από εκείνη γιατι με ξέρει πολύ καλά

Γjr: ήρθε η γιαγιά

Π:Αχχ θεέ μου

Η τελετή τελείωσε γρήγορα ευτυχώς δεν άντεχα την ορθοστασία άλλο μην ξεχνάτε έφαγα και το στήσιμο- καψώνι της Φαίδρας.Κατα την διάρκει της τελετής άκουγα ψου ψου για το αν το παιδί που κρατάω είναι δικό μου και δικό της και τα γιατί δεν έχουμε παντρευτεί ακόμη ώσπου γυρνάω και τους λέω ''Ποιος είπε καλέ ότι δεν παντρευτήκαμε απλά δεν καλέσαμε κατίνες''και εκεί είδα της υποτιθέμενες κυρίες της καλής κοινωνίας να σκάνε και να μην βγάζουν άχνα.Η Σοφία παραμόνευε σαν το γεράκι μας κοίταγε με μίσος όταν είχα αγκαλιά τον μικρό και ήμασταν σαν πραγματική οικογένεια μου έρχόταν να τους κλέψω και τους δύο μακριά και να φύγουμε όσο περίεργο και αν σας φαίνεται τώρα αισθάνομαι πιο δεμένος μαζί της και ας μην είμαστε μαζί .... Η δεξίωση έγινε σε ένα πολύ ωραίο κτήμα το ζευγάρι χόρεψε τον χορό του έκοψε την τούρτα του και εδώ οφείλω να δώσω συγχαρητήρια στην Φαίδρα δεν έχω συναντήσει καθόλου την Σοφία και είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στο να προσεγγίσω ξανά την Παυλίνα η οποία δείχνει να βαριέται απόλυτα μέχρι που έρχεται ο μικρός και την τραβάει προς μια άγνωστη κατεύθυνση έτσι πηγαίνω διακριτικά μαζί τους τελικά βλέπω ότι η διαδρομή καταλήγει σε ένα μικρό παιδότοπο με αρκετά παιδάκια αλλά το δικό μας εννοώ της Παυλίνας είναι το πιο ωραίο