Ήσουν δίπλα μου (Υπό διόρθωση)

2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

..Παρασκευή απόγευμα τέλος φροντιστήριο, διάβασμα και ώρα για μουσικούλα ...παιρνω την κιθάρα μου και κάθομαι πάνω στο παράθυρο μου και αρχίζω και τραγουδάω i don't want to miss a thing  και ξαφνικά χτυπάει η πόρτα του δωματίου μου και μπαίνει ο Γιάννης ''Όμορφη ο αδερφουλης σου που είναι ??'' περίεργο συνήθως τέτοια ώρα αυτοί οι δύο είναι μαζί ''Δεν ξέρω'' ''Οπα τι εχεις εσυ ?'' τι έχω πάλι ''Τι εχω ?'' '' Δεν θελω να παιξω απλα πες μου τι εχεις'' ποιος παίζει θα με τρελάνει αυτό το παιδί ''τίποτα απλά παίζω μουσική'' '' το βλέπω εννοώ πως επέστρεψες; '' '' παντά εδώ ήμουν απλά μου ήρθε όρεξη '' όταν το λέω αυτό παρατηρώ πως τα μάτια του λάμπουν πόσο ωραία μάτια αυτό το παιδι '' Φέρε την κιθάρα'' μου λέει και ξέρω ότι θα περάσω απο τώρα καλά του τι δίνω κάθεται δίπλα μου και αρχίζει να παίζει τραγουδώντας μαζί το αγαπημένο μου τραγούδι 

  Δεν ξέρω πού ν' αρχίσω
κι εσύ ως πού να φτάσεις
κρατάω την επαφή μας
κρατάς τις αποστάσεις

Γεμάτο το τασάκι
Κι η νύχτα τόσο άδεια
πώς πέρασαν οι μέρες
πώς πέρασαν τα βράδια

Να είσαι εκεί
πάντα μέσα στη ζωή μου
τα φώτα της ν' ανάβεις
κι ας μην τη ζεις μαζί μου
αν λίγο μ' αγαπάς
να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου
αγάπη δυνατή
Να είσαι εκεί
πάντα μέσα στη ζωή μου
τα φώτα της ν' ανάβεις
κι ας μην τη ζεις μαζί μου
αν λίγο μ' αγαπάς
να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου
αγάπη δυνατή

Φοβόμαστε στην πράξη
την κάθε μια μας λέξη
Σα σύννεφο η αγάπη
που φεύγει πριν να βρέξει

Να είσαι εκεί
πάντα μέσα στη ζωή μου
τα φώτα της ν' ανάβεις
κι ας μην τη ζεις μαζί μου
αν λίγο μ' αγαπάς
να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου
αγάπη δυνατή
Να είσαι εκεί
πάντα μέσα στη ζωή μου
τα φώτα της ν' ανάβεις
κι ας μην τη ζεις μαζί μου
αν λίγο μ' αγαπάς
να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου
αγάπη δυνατή

Αν λίγο μ' αγαπάς
να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου
αγάπη δυνατή  

 Το μονο που έλειπε ήταν  ο αδερφός μου για να συμπληρωθεί το τρίο στουτζες''Τελικά δεν έχουμε χάσει την φόρμα μας μικρή'' ''όντως βέβαια πάλι καλά που έλειπε και το παράφωνο'' και ξαφνικά μπαίνει στο δωμάτιο ο Δημήτρης με πολλά νεύρα ''Ποιόν είπες παράφωνο εσύ μικρή σουρλουλού ;'' '' Εσένα'' '' Παυλίνα'' ''Τι Παυλίνα αγόρι μου σκοτώνεις και μπεκάτσες με την φωνή που έχεις δεν έχει άδικο η μικρή '' ''Καλααα'' ''Καλάμια και παλούκια '' λέω και βλέπω των Δημήτρη να προσπαθεί να κρατηθεί '' Δεν απαντάω είσαι αδερφή μου σεβασμός .. Γιάννη πρέπει να φύγουμε είναι λίγο σημαντικό''' έτσι σηκώθηκαν και έφυγαν σαν σίφουνες χωρίς να πουν που πάνε μετά ο γλυκός μου αδερφός θα τα ακούσει..Στο κινητό έρχεται ένα μήνυμα