Rhedella Fajardo's Point of View
Habang busy ako sa pagliligpit ng gamit ko sa sala dahil ginawa ko ang aking mga takdang aralin, reports and projects ay napatigil ako dahil sa narinig ko sa T.V
"Pasintabli po muna sa mga kumakain ngayon ,Isang nakakabahalang balita isang sasakyan na pulang SUV ay napuno ng dugo sa loob nito at halos di muna makilala kung sino man ang taong nasa loob. Ang sabi naman ng mga witnessed sa pangyayari sa loob ay kusa na lang parang hinahampas ang babae sa kung saang saang banda ng kanyang sasakyan at nagkalasog lasog ang katawan nito na halos makita na ang dugo nito sa pagkabali bali ng buto nito.--"
Pulang SUV? Nanlaki ang mata ko at nanigas ako sa kinatatayuan ko ng makita ko kung kanino ang sasakyan na iyon. S-si Monique Abalos...
"Napag alaman na ang babae sa loob ay walang iba kundi ang anak ni Reniel Abalos na si Monique Abalos ang natagpuang patay. Ang sabi ng mga naksaksi ay wala silang nakita kung sino man ang pumatay dahil para lang siyang tinatangay tangay ng hangin sa loob.--"
Kahit na malaki ang galit ko sa kanya hindi parin sapat yun para mamatay siya ng ganyan. Sino naman ang kayang gumawa nun? Imposibleng She'll suicide?
"Rhed, call your brother to come home early so we can eat together."
Mom yelled from the kitchen. Kaya iwinasgi ko ang aking mga iniisip at kinuha ang aking cellphone upang tawagin ang aking kuya.
Pero di ko pa napipindot ang "call" button ay biglang bumukas ang pinto at bumungad dun ang kuya ko at ang animal kong ama na may malawak na ngiti sa labi. Anong meron? Nagsasaya ba sila dahil wala na si Monique? Diba dapat magsaya din ako? Pero hindi tama eh, mali. Dahil hindi yun ang gusto kong mangyari. Aaminin ko gusto ko siyang mawala sa buhay namin pero hindi yung ganitong buhay mismo ang mawawala.
"Baby! We have a good news!" Kuya Herald
Hes voice is so cheerful na parang walang hindi magandang nangyayari.
"A-ano yun?" Ako
"Wala na siya. Wala ng sagabal sa pamilya natin baby! Magiging buo na uli tayo.!" Kuya
Napangiwi ako sa pinagsasabi ni kuya.
"Are you taking drugs?" Ako
I sudden asked out of the blue. Napatawa naman siyang mahina at lumapit sa akin. Hinawi niya ang ilang mga hibla ng buhok ko at hinawakan ang magkabilang braso ko. Yumuko siyang unti para magka face to face kami.
"Baby, matino ako oh. Namumula ba ang mata ko?" Kuya
"Hindi." Ako
"Nagwawala ba ako?" Kuya
"Hindi." Ako
"Eh di hindi ako nagte take ng drugs." Kuya
Napailing ako at napakunot ng noo.
"Why are you so happy then? What's going on, kuya?" Ako
"She's dead. She's gone. Magiging buo na ulit tayo. Wala ng sagabal sa pamilya natin ngayon." Kuya
Halos mawala lahat ng dugo sa mukha ko sa sinabi niya at feeling ko kunti na lang babagsak na ako.
"W-who?" Ako
"Monique Abalos!! She's dead!" Kuya
Your not my kuya anymore. Your not him! I pushed him and slap him.
"Kuya tao ka pa ba hah?! Kasi kung makapagsalita ka parang nawala lang yung dumi sa damit mo ah?! Kuya buhay yung nawala!! Buhay! Naiintindihan mo ba yun?!" Ako
"R-rhed. Aren't you happy?" Kuya
"Magkakaganito ba ako kung oo?! Syempre hindi! Kuya buhay yung nawala... Bakit tayo magsasaya?" Ako
Hindi ko na kinaya at bumagsak na lang ako sa sahig at umiyak.
"Hindi na ikaw ang kuya ko. Ibang iba ka na. Hindi ka na tao." Ako
Umupo si kuya sa harap ko at pinapatahan ako.
"We didn't kill her. Atleast someone did it for us. We should be happy because we're going to be reunited again." Dad
"Mga wala kayong puso!-" ako
Then there my brother that i thought my saviour slap me. Napagilid ang ulo ko sa pagkakasampal ni kuya.
"I-Im.. S-sorry, baby." Kuya
Habang hawak hawak ko ang mukha ko ay tinignan ko siya in my peripheral vission full of hatred.
"I hate you!!!" Ako
I screamed
"I hate all of you!!" Ako
I screamed at the top of my lungs letting out all of my anger and hatred to the both of them. Tumayo ako at tinulak si kuya na sinusuyo ako.
"Baby! Im sorry. Rhed please!" Kuya
"Your disgusting!!" Ako
Tumakbo ako palabas ng unit ni kuya kahit na nagsisigawan sila at pinipigilan ako. Pinindot ko agad ang down button agad din namang bumukas ang elevator. Pumasok agad ako at pinindot ang close agad agad.
Bago sumara ang elevator ay nakita ko pang tumatakbo papalapit si kuya sa akin. Umiling ako sa kanya at sumara na ng tuluyan ang elevator. Sumandal ako sa dingding at pinikit ang mga mata. Nakaramdam ako ng isang malamig na presensya sa tabi ko kaya iminulat ko ang aking mga mata. Nanlalaki ang aking mga mata at umatras pa kahit wala na akong maatrasan.
"It was all your fault.."
Hindi ko na siya makilala pa dahil sa basag ang mukha niya. Nasa isang dulo din siya at parang nakatali ang katawan niya na parang manika na tinapon lang dahil sa pagkabali bali ng katawan niya. Yung narinig ko kanina hindi ko na kaya dahil sa nangyari sa kanya ngayon naman ito na nakikita ko na siya kung paano siya namatay mas lalong di ko na kaya.
"Im sorry.. Im sorry.."
I said pleading while crying. Napalakas ang hagulhol ko ng lumapit siya sa akin dahan dahan.
"Uwaah!! Layuan muko.. Im sorry!! Ahhh!!"
Sigaw ko habang nakatalikod na sa kanya at tinakpan ang mukha ko. Nanginginig ako sa takot dahil sa nararamdaman ko ang paglapit niya sa akin..
"Ayuko na!! Ahhhh!!"
Sigaw ko habang umiiyak ng malakas. Maslalong lumakas ang pag iyak ko at nanginig lalo ang katawan ko ng maramdaman ko ang malamig niyang katawan sa akin. Kahit diko siya nakikita ay nararamdaman kong nasa tabi lang siya ng mukha ko.
"You must die..."
"Layuan muko!! Ahhh!!"
I screamed. Tumataas lalo ang mga balahibo ko sa katawan sa sobrang takot.
Tumigil na ako sa pag iyak ng mawala na siya at sakto din ang pagbukas ng elevator sa ground floor kaya agad akong lumabas at tumakbo palabas. Hindi ko alam kung saan ako pupunta basta kusa na lang tumatakbo ang mga paa ko at kung saan na lang mapadpad.
Malayo na ako sa building kung asan ang condo ng kuya ko. Patawid na ako ng may makita akong ilaw ng sasakyan papalapit sa akin. Sobrang bilis ng pangyayari.
*beeeeeep*
Nagblack na lang lahat.
