The Wedding Planner

1

Charity's POV

"Mother There naman eh!" (pronounced as Tere) I yelled.

"Anak naman eh, ang bata mo pa para magtrabaho, dapat nag-aaral ka pa" Mother There

"Mother naman, kaya nga po ako magtatrabaho para makapag aral, atsaka para po may extra income itong orphanage. Ayoko naman po talaga maging pabigat dito.. 17 years na po ako dito. Hahahaha."

I know, oo, isa akong orphaned. And ang masaklap? Wala man lang umampon sa akin, ako ata ang pinaka-matanda dito. Like duh? Ang ganda kong to para tumanggap ng rejections.

But everyone does'nt know kung gano kahirap ang manatili sa orphanage for 17 consecutive years. Biruin mo, your biological family has rejected you na nga and many other rejections with other foster parents? Life sucks.

Oh well, I got the beauty as well as the brains. Perfected. So ano pa ang hihilingin ko?

"Anak, kaya ka hindi matapos tapos sa highschool eh, matalino ka naman, kaya lang puro trabaho iniisip mo. Tignan mo 17 ka na 3rd year ka palang."

"Please Mother, paano ko mapaghahandaan ang college ko kung wala akong pang-aral? At an early age, kailangan ko na pong mag ipon. Hindi naman po kasi basta scholar, hindi na gagastos. Sige na po, minsan lang po mag-alok ng trabaho si Mrs. Chua, and sa tingin ko naman po, kaya ko po yun eh."

"Hindi ba parang.. Mali.. Kasi undergraduate ka tapos magtatrabaho ka na bilang Wedding Planner?"

"Wala naman pong mali dun eh. Mrs. Chua found me the qualities of a great worker. At isa pa po, ang pagtatrabaho ko po ay experience na din sa college.. Remember? I'm going to take Buisness Management?" Oh please. Sana pumayag ka na po.

"Sige na nga, pero siguraduhin mo lang na hindi maaapektuhan ang grades mo this year."

"Yes! Thank you! Thank you.. Kakausapin ko na din si Mrs. Montenegro na magpapalipat po ako sa Night Shift."

"Ano!? Ibig mong sabihin umaga at gabi ka papasok !? Baka naman masyado mong pinapagod ang sarili mo Blessed!?"

"Its Charity, Charity"

"Batang ito.. " Ohmygosh! Why is she crying!?

"Mother!? Don't cry, half day naman po ang shifts ko sa Wedding Layout. I have time for doing projects, assignments and sleeping ofcourse. Don't worry kaya ko ito." I hate fvcking dramas. Ugh! (Wedding Layout is the wedding planning's name)

"And besides, anun naman po si Mrs. Chua. You know she's nice." It's me again. Hay.

"Anak, basta matuto kana tantyahin ang sarili mo, kung hindi mo na kaya. Okay lang na wag ka nana magtrabaho." Atlast! She stopped crying.

"Opo, I promise. And I think, Its now late in the evening, and you need to take a sleep right now. Am I right?"

"Ika'y matulog na din ha? Hindi ba bukas ka na mag-aapply?"

"Opo, gagawin ko lang po yung biodata ko at syempre kung ano ano pang files, matulog na ho kayo. Akong bahala"

"Osya, gabi na rin." Then she left.

Kaya ko to! Akong bahala.

Kaya ko to! Akong bahala.

Kaya ko to! Akong bahala.

Kaya ko to! Akong bahala.

Oh--kay? Kaya ko nga ba talaga?

*kinabukasan*
*kring*kring*

"Ano ba!? Ang aga! Bwisit na alarm clo---Omygoodness! Ngayon nga pala ako mag-aapply!" Shit. Shit. Nakalimutan ko.

7:30 am.
Huhuhu. Ang usapan ay 8:15, dahil yun ang oras ng pagbubukas.

I did my morning rituals as fast as I can. I usually did everything about an hour but its like different today, I made it just within 15 minutes.

"Oh? Gising ka na pala, kumain ka mu--"

"Ah. Hindi na po muna. Malelate na po ako sa pinag usapan naming oras ni Mrs. Chua. Babye!"

"Ahhh! Sandali! May pera ka ba? Eto.. Kahit pamasahe manlang."

"Salamat po.. Salamat."

"Mag-iingat ka!"

Malapit na ako sa gate ng orrphanage.. Takbo..takbo.. Takbooo!

Aray! Sino ba tong harang sa daan?

"Ate Charity?"

Oh? Si Keila pala! Katulad ko din sya. 7 years old na sya pero wala paring umaampon sa kanya. Under din sya sa pangangalaga ni Mother Theresa.

"Keila? Pasensya na di kita maihahatid sa school. Nagmamadali si ate. Eto pera, wag kang maglakad ha? Wala kang kasama. Mag jeep ka na."

"Opo ate, goodluck."

Alright. Takbo ulit... Takbo.
Para ng jeep!

"Bayad po. Diretso."

Buti na lang mabilis tong jeep..

7:59 am.
Sheez! Apat na kanto pa..

Okay, tatlo na lang....

Dalawa.....

At isa....

"Manong! Sa tabi lang!"

Takbo ulit...

*bukas ng sliding door*

"Charity! Akala ko hindi mo nagustuhan ang pinropose ka sayo! Buti nakarating ka!" She hugged me.

8:10 am.

"Actually, tinanghali lang po ako ng gising. Medyo ginabi po kasi sa pagpapaalam kay Mother at sa pag-aayos ng data ko. But I'm glad that I hopefully reached the time!"

"I also am so glad Charity, so I'll just orient you about...."

Carlos' POV

*bukas ng sliding door*

"Good Morning Mrs. Chua... and.. Oh wait! Who's this lovely girl?"

"Sya ang pumalit kay ate Jenna as the organizer.. Bago mong makakasama Carlos."

"Hi? Miss anong pangalan mo?"

"Her name was Charity."

"Mom! Hindi ikaw ang kausap ko okay?" Me

"I' m warning you for the last time, Mr. Bautista.. Don't call me Mom pag nasa trabaho. Mrs. Chua instead. Remember, Office is totally different from home."

"You mean... Anak mo po sya Mrs. Chua?"

"Ah yeah, he's my eldest. His name was Carlos.. Carlos Bautista.

"Pero bakit po kayo Chua? Kung Bautista..?"

"Long story Char... Next time nalang"

"Ah Charity, ano whole name mo?
Ako

"Charity Mendoza."

"So.. Guys? Kayo na muna bahala dito. Since naorient na naman kita Charity."

"Sure po."

"Yes MRS. CHUA"

@*@*@*@*@*

First Chapter Done ✔