Eğer bilseydim

Bu günlük kime ait ?

Günlüğü aldığım gibi dolaba fırlatıp odadan çıktım çünkü yetişmem gereken bir okul vardı.Kapıyı kilitlerken içim içimi yiyordu.Acaba o günlük kime aitti ? Aşağı indiğimde annem arabaya oturmuş öfkeli bir şekilde beni bekliyordu.Birkaç adım attıktan sonra telefonum çaldı arayan ginny di . Meşgule aldım. Daha çok annemi kızdırmamalıydım.sessizce arabaya bindim.annem aynadan dik dik bana bakıyordu.Yol boyunca ikimizin de sesi çıkmadı.kısa bir süre sonra okula varmıştık.Annemin ağzından tek bir çıt bile çıkmamıştı.Bende bişey diyemedim ve hızla okulun girişine doğru yürümeye başladım.Kapıya geldiğimde içimi büyük bir heyecan kapladı.heyecanımı yenip içeri girdim.ve merdivenlerden yukarı doğru çıkmaya başladım.sınıfın önünde hiç kimse yoktu.hızla içeri daldım ve dalar dalmaz ginnyi gördüm.Onu çok özlemiştim.doya doya sarıldık birbirimize.çantamı bırakıp yanına gittim.neden bu kadar geç kaldığımı sordu.herşeyi teker teker anlattım.gülmeye başladı.ardından zil çaldı ve güzel sohbet içeri giren hocanın sesi ile bozuldu.Hocanın yanına gidip geç kaldığımı söyledim.hoca nazik bir ses tonuyla tamam diyerek yerime oturmamı söyledi.Hızlıca yerime oturdum.Bu son dersimizdi.Herkes kendi arasında konuşuyordu.Ben ise o günlüğün kime ait olduğunu düşünmekten pek sohbet edemiyordum.Son 10dk kala hoca hazırlanmamız için bizi serbest bıraktı.Zil çaldığında herkes merdivenlere doğru koşmaya başladı.(bizde dahil)Bu yüzden çıkış kapısında büyük bir kalabalık oldu.Zorlada olsa dışarı çabucak çıktım.Servise doğru yürüdüm.Servisimin numarası 414dü galiba.Servisin önüne geldiğimde ufak bir ses tonuyla hostes abla nerede kaldı deyi verdi.sabah uyanamadığımı ona söyledim ve içeri geçip oturdum.Servis  ilk beni bıraktı.Eve doğru yürürken bi çocuk gördüm  elinde bir kitapla binanın önünde koşturuyordu.Acaba kimdi?evin önüne geldiğimde içimi bir korku kapladı.Yavaşça kapıyı çaldım.Açan annemdi.annemin ilk sözü hoş geldin  kızım olmuştu.Bende cevap vererek odama gittim,dolabı açtım,AMA GÜNLÜK ORADA YOKTU...