Değerli Yalnızlık,
Düşündüm ki belki de hissettiklerimi ona buna değil de sana dökmeliyim. Ne de olsa hayatımın büyük bir kısmına sen sahipsin şu anda.
Çok tuhaf... Seni yaşamıyorum ama hissediyorum. Varlığın hep yakınımda. Yalnız değilim. Çok kişi var hayatımda. Ama yine de seni hissediyorum ben. Belki de onlar çok değil fazlalar. Fazlalık bir kaç insan sanki. Her neyse keşke somut olsaydın da seninle konuşabilseydim. Bana ne söylerdin merak ediyorum.
Günler renkli geçiyor sanki her gün farklı bir renk. Her rengin içinde sen. Yine sen... Kendini kolayca belli edebilen bir şeysin. Bazı günler umutlarımın üzerini kapatan koyu bir renk... Belli ki bir o kadar da asilsin. Seninle tanıştığım gün sana karşı ne hissettiğimi bilemedim. Ya da hissettim ama şu anda bu kağıda dökemiyorum. Aklım karışık senin hakkında. Ama alıştım sana zamanla ve bana birçok duygudan mantıklısın artık. Mutluyum...
Seni hisseden bir sürü arkadaşım var. Bazen senin hakkında konuşuyoruz. Kusura bakma... Alınma ama bazen senden dert yanıyoruz da... Ama olmuyor ki sana anlatmak şikayetlerimizi...
Bazen yazmayı bırakıp kitabımla mektubumu kapatıyorum. Galiba sana zarar vermek istiyorum. Senden konuşmak can sıkıcı... Cümlelerimi yarım bıraktıran hissin sen.
Her neyse yalnızlık bitirdin yine cümlelerimi. Bitirdim... Hatırıma geldikçe sana yazmayı dilerim. Çabuk gitmen dileklerimle...
Hoşçakal...
