☆Tevfik Fikret☆

21 0 0
                                    

☆Yalnızlık ateşi yandıkça yandı
Gözümü kör etti o alevleri
Öyle yandı ki nefsimi kuruttu
Ruhuma ışık tuttu(ruhumu ışığıyla aydınlattı)

Kanlı Ayın kanlı gecesinde ciğerimi yaktı
Gamlı kurdun bağrına sürdü kanımı
Ve o kadardı ki
Yaktıkça yaktı(Lekesi anlıma kaderdi artık)

Söndükçe söndü
O Söndükçe ben yandım
Söndükçe yandım
Sonunda sonsuz ateşin kollarındaydım.

Ölümün Sessiz ÇığlığıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin