WE OR I? ~ Joël Veltman

Hoofdstuk 1

Heei allemaal, ik wil jullie ten eerste allemaal bedanken voor jullie super lieve reacties! Door jullie reacties ga ik door met schrijven en blijf ik er plezier in houden. Hij is niet zo lang, maar enjoy!

'Gefeliciteerd, dit moet geweldig voelen. Je eerste seizoen hier en meteen deel uit kunnen maken van zo'n team.' Ik glimlach verlegen naar de verslaggever. 'Het was zeker een fantastisch jaar, ik heb elke dag weer opnieuw genoten om met deze jongens te mogen werken. maar dat dit team nu staat waar het staat, is volledig hun eigen verdiensten. Dit team barst van het talent, en ik denk dat iedereen enorm trots mag zijn op deze derde plek.' De verslaggever knikt. 'Nog een vraag; hoe gaat het nu veder? Blijf je bij Vitesse of ga je terug naar Ajax?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb geen idee. Ik sta nog steeds onder contract bij Ajax, maar als Vitesse mij wilt kopen. Dan zit ik hier volgend seizoen nog steeds op de bank.' 'Maar je moet toch al wel iets weten?' vraagt de verslaggever door. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb me dit seizoen volledig op Vitesse gefocust, en in de komende weken zal ik met Ajax om de tafel gaan.' De verslaggever knikt. 'Bedankt, en nogmaals gefeliciteerd.' Dan gaat de camera uit, ik geef de verslaggever een hand en loop dan terug naar de kleedkamer, waar het feest is losgebarsten.

Als ik de kleedkamer uit loop zie ik Jasper al staan. Mijn blik kruist de zijne en ik ren recht zijn armen in. 'Ik heb je gemist!' Jasper slaat zijn armen om mij heen en drukt een kus op mijn slaap. 'Ik heb jou ook gemist.' 'En wat was je goed!' Hij duwt me een stukje van hem af en kijkt me trots aan. Ik glimlach verlegen. 'Hij heeft wel gelijk.' Peter Bosz komt naast ons staan en geeft me een schouder klopje. 'Je was een ware versterking voor het team meid.' 'Zie je wel andere zeggen het ook.' Jasper slaat een arm om me heen en drukt een kus op mijn wang. 'Je hebt een goede aan hem, Linn.' Glimlacht Peter en laat ons dan alleen achter. Ik geef Jasper lachend een duwtje in zijn zij. 'Ik neem afscheid van de jongens, kom je daarna mee naar mij?' Jasper knikt en laat me dan los.

'Wow, dit is lang geleden.' Ik en Jasper stappen mijn appartement in en hij kijkt zijn ogen uit. Ik glimlach. 'Hoofd psychologie Vitesse verdiend goed hoor, zou je ook eens moeten proberen.' Jasper grinnikt en duwt me lachend op de bank. 'En jij in het doel bij Manchester United zeker?' Ik knik enthousiast. 'Natuurlijk, het zou een groot succes zijn.' Afgelopen zomer was Jasper net als mij vertrokken bij Ajax. Manchester United had een fantastisch bod op hem uitgebracht, en na lang twijfelen had hij toch besloten om het te doen. En nu een jaar later, aan het eind van het seizoen, is hij eerste keeper en is het mede dankzij hem dat Manchester de Champions league won. Hij keepte een geweldig toernooi, en een nog veel betere penalty reeks. Ik was zo trots op dat moment. Jasper en ik hebben trouwens altijd contact gehouden, aan het eind van vorig seizoen was er tussen ons iets echts ontstaan, iets wat je alleen maar kan koesteren. Met Viktor heb ik geen contact meer, hij is naar een laag vlieger in Duitsland vertrokken volgens mij, het was de enige club die zich had gemeld en hij wilde hoe dan ook weg, omdat Frank hem terug naar de beloften zou zetten. En met Joël? We gaan allemaal een beetje onze eigen weg, komen elkaar soms tegen, praten wat, maar bellen daarna nooit meer. Waarom niet? Het verleden heeft het heden ingehaald noemde Jens het laatst. En eigenlijk klopt het ook wel, we zijn terug bij af. En hoe het met Jens gaat? Goed, super goed misschien zelfs. Hij heeft een baan gekregen op een academie voor topsporters in wording. Hij vind het geweldig om al die jongeren bij te staan, en te helpen met het verwezenlijken van hun droom. En daarnaast is hij ook al helemaal gesetteld, hij heeft een vaste relatie, woont samen en maakt samen met haar nieuwe herinneringen. En Luke, mijn liefste grote broer. Hij heeft een baan als bankier, bij een grote internationale bankketen. Ik heb zo trots op hem, ondanks, dat hij nooit gestudeerd had, had hij nu wel gewoon een geweldige baan. Dit werd zijn tijd, ik voelde het aan alles. Hij had een baan, woonde nog steeds in ons ouderlijk huis, maar niet meer alleen, hij had een nieuwe super lieve vriendin, Sofia. En het mooiste van alles vond ik toch wel, dat ze ons verhaal aanhoorde, begreep en accepteerde. En hoe het mij afgelopen jaar is vergaan? Het was een jaar vol up en downs zal ik maar zeggen, soms was het fantastisch, maar er waren ook momenten dat ik uren achter elkaar kon janken. En soms was de liefde dichtbij, terwijl hij het volgende moment weer kilometers ver weg was. Het putte me uit, hoe erg ik ook genoot van mijn tijd bij Vitesse het was niet de beste tijd uit mijn leven. Maar oke terug naar nu, Jasper is hier immer maar een paar dagen. En binnen een paar weken moet ik een keuze maken voor volgend seizoen.

Willen jullie achter laten wat jullie denken dat er gaat gebeuren/ is gebeurd? Vind ik leuk om te lezen, ik probeer zo snel mogelijk weer een nieuw hoofdstuk online te zetten. ❤️