The Cursed Mate

Zes.

Hoofdstuk 6

| Gabriël |

Ik luisterde naar het gedweep van de Alpha, Emilio, terwijl mijn gedachten heel ergens anders waren.

"Ik heet geen Kitten! En rot op. Ga dit huis uit, nu!"

Ik dacht geïrriteerd terug aan dat moment, en voelde zelfs een vlaag van boosheid door me trekken.

"Uh..." begon Bèta Sasha, terwijl hij zocht naar woorden. "Luistert hij eigenlijk wel?"

Ik luisterde wel, maar ik had hier gewoon geen aandacht voor. Twee hele verschillende dingen. Ik had nou eenmaal belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Plotseling kwam er een nieuwe gedachte op in mijn hoofd.

Het feit dat ze nergens op had gereageerd, toen ik haar aanraakte. Het feit dat ze zelfs kwaad op me werd, was niet te begrijpen.

Voelde ze soms niets?

Wist ze niet wie ik was?

Ik ben de Maangod! Haar mate! Als ze al niet wist dat ik de Maangod was, dan had ze op z'n minst moeten kunnen weten dat ze de mijne was...

"Hoewel we vereerd zijn met uw bezoek..." zei de Alpha, "zijn we wel benieuwd naar wat de reden is... als het niet erg is, tenminste?"

Ik wilde vragen naar Abrelle, maar iets hield me tegen... dus vroeg ik maar naar de Rogues.

"Hoe vaak heb je last van Rogue aanvallen?"

"Niet zo vaak, het is wel eens erger geweest," zei Alpha Emilio snel.

"Erger?" vroeg ik hem, en Bèta Sasha knikte.

"Ja, in de tijd dat die twee verraders nog hier woonden," zei hij met een giftige ondertoon. Ik trok een wenkbrauw op, en net wanneer ik wilde vragen wie die verraders waren, sprak Alpha Emilio.

"Fabion en Liona Williams. De meest kwaadaardige mensen die ik ooit heb gekend, en geloof me als ik zeg dat ik blij ben dat ze weg zijn. Al vind ik het jammer dat hun dochter de dupe van hun daden is geworden."

Sasha's gezicht vertrok, en ik kon zien dat hij het er niet mee eens was. Ik hield hem nauwlettend in de gaten terwijl de Alpha weer verder ging met praten.

"Ze is tegenwoordig de Omega hier, omdat ze zo'n beetje het vertrouwen van de roedel kwijt is... maar ja, kun je het ons kwalijk nemen met het hebben van zulke ouders?"

"Dat is onzin," zei ik, en beide keken me geshockeerd aan. "Dat zij zulke ouders heeft maakt haar niet per definitie slecht," legde ik uit. Sasha keek alsof hij het niet met me eens was, maar bleef stil, en Emilio keek een beetje verslagen.

"Bovendien," zei ik koeltjes, "Zou ik toch maar iets alerter zijn. Onderweg hierheen ben ik een aantal Rogues tegengekomen, en allemaal waren ze onderweg hier naartoe."

"Onmogelijk," zei Sasha snel, en Emilio keek me nu serieus aan.

"Hoeveel?"

"Het waren er zes, nu nog maar één. Het is niet te zeggen of er meer zijn, maar nu die ene ontkomen is kan het zomaar zo zijn dat hij terug komt."

"Wie denk je dat hier achter zit?" vroeg Sasha mij uitdagend.

Nog even, en hij zou een klap voor z'n harses krijgen.

"Ik ben niet zo bekend met de Rogues hier, zeg jij maar wie je denkt dat erachter zit," zei ik en ik leunde achterover op de stoel waar ik zat.

"Ik denk dat Williams hier achter zit," zei Sasha, een nogal gemene blik in zijn ogen.