Bodruma indiğimde her yeri kan bürümüş adeta su yerine kan ile yıkanmış gibiydi. Gerisi zaten korku filimi. İşte ben o günden itibaren yanlızlığı yaşatmıyorum yanlızlığı oynuyorum...
Annemle babam katledildikten bir kaç gün sonra cenazeleri vardı. Artık ailemin bana bıraktığı tek şey acı idi. İçim parçalanıyordu. Keşke kaçmasaydım iki el banada ateş etseydi bende onlar gibi melek olsaydım. Gözleri yaşlı bıraktılar beni. Onlar orada son yerine uğurlanırken ben onlarsız nasıl yapacağım diye düşünüyordum. Elveda kahramanlarım elveda. İçimdeki ürperti sessizliğe gömülmüştü. Sanki biri bizi izliyormuş hissine kapıldım etrafımı kontrol ettim. Son bir kez daha değerlilerimi uğurluyorum . Çünkü onlar son kez son kezler onsuz olmazdı biliyorum kendimi kandırıyorum belki ama her şey bitti. Yeni bir hayat beni bekliyor. Onlarsız yeni hayat belki zor ama en azından denemeye değerdi. Yeni bir sayfa... Defter değiştirmedikten sonra yaprak değiştirmenin ne anlamı vardı ki ? Ama olsun ben bunlar ile kendimi kandıracak bunlar ile kafamı ferahlatacaktım.
Herkez dağılmadan önce katil buradaymışçasına bağırdım çığlık attım. Ne diye biliyor musun katil ? Bilmiyorsun o zaman söyliyeyim.
Siz orda mutlu musunuz? Yağmur yağdığında ıslanmazmısınız? Son örtün kefense kirlenmezde yağmur yağdında çamurlanmaz mı ? Bir yel gelse üşümez misiniz? Ben bayramda eliniz yerine toprağınızımı öpücem? Niye susuyorsunuz konuşun . Yaşayında beni azarlayın. Allah kahretsin. Ben onlarsız hiç yaşamadım ki. Şimdi ise yıllar boyunca hasret ile onlarsız yaşayacağım şaka gibi. Her şey çok yakında...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KATLİAM
AdventureAcı verici bir hüznün bıraktığı göz yaşı kadardı içimdeki şüpe... Katliam... Sessiz çığlıklar . Nefes kesici olaylar. Başı bir türlü Dertten kurtulmayan bir çocuk. O çocuk yanlızlığı yaşatmıyor adeta oynuyor . Beğenileri unutmayalım...
