KATLİAM

_SIRA BİZDE_

Adam sanki beni hatırlamış gibi baktı. Nasıl gördü beni? Yenge yürü gidiyoruz .Çok uzak ve tehlikeli bir yere katilin evine...

Deli misin sen ? Nereden biliyorsun sen onun evini? Aklını kaçırmış olmalısın.

Yenge ben 14 yaşındaki bir kız çocuğuna göre fazla şeyler yaşadım. Hani ben neredeysem sende oradaydın? Sen benim acımı anlıyor musun ? Artık her şey biticek. O kadar . Ben artık korku ile yaşamaktan bıktım. Bunu yapınca da korkum bitecek değil ama yapıcağım. Bu kadar basit. Korkum bitmese bile kendimi hem daha iyi hem de daha güvenli hissediceğim. Daha önemlisi belki "Ölücem.". Anladın mı beni ? Yenge çok üzgünüm. Affet beni. Lütfen... Ne olur affet.

Kahretsin. Allah kahretsin.Bekle beni. Biz biz olduk Annabeth . Seni yarı yolda bırakmam. Bizim hayatımız korku. O günden sonra... Şimdi sus ve yürü.

Yengemle sarılarak ve hızlı adımlarla yürümeye başladık.Sevgi gösterisi de bir yere kadar. Gecenin yarısı ev baskını. Ne kadar da mükemmel. Ben olsam kendimden gurur duyardım ki duymaya başladım. Acaba annemle babam hayatta olsaydı gurur duyar mıydı benimle? Duyarlardı bence...

Yenge dur ilerideki beyaz ev. Keşke yüreğide beyaz olsaydı da ... Keşke annemle babam ölmeseydi.Keşke keşkeler hiç olmasaydı. Olmasaydı ama oluyor işte yenge. Yenge hakkını helal et eğer birimizden biri sağ çıkamazsa...

Sakın devam ettirme. Eğer birimiz ölürse diğeri de ölür. O yüzden merak etme. Ama olsun için rahat olsun Helal olsun.

Helal olsun yenge sanada helal olsun.Hadi girelim.

İçeri girdiğimizde içeride soğuk bir hava vardı ayrıca çok kötü kokuyordu. Korkmaya başladım ama belli etmedim. Yengem benden daha çok korkuyordu hissedebiliyordum. Merdivenlerden aşağıya indik. Bir odadan kırmızı bir ışık yükseliyordu. Odaya girdiğimizde her taraf fotoğraf doluydu. Bazıların üstü çizik bazıları suda bazıları ise pürüzsüz. Odayı incelemeye devam ettim ama yengem tir tir titriyordu. Bizde ki gene iyi cesaret. Gözüme aralık bir çekmece takıldı. Yavaş yavaş ilerleyerek etrafı kolaçan ederek çekmeceye vardım. Açtığımda içinde kesici aletler vardı. (Muşta, susturuculu bıçak, normal bıçak , silah, balta vb.) Her şey daha da ilginçleşiyordu. Fotoğrafların birinde bir şey dikkatimi çekmişti. Bizim mahallenin resmi.Yengeme göstermedim zaten korkuyordu. Galiba söylememe de gerek kalmamıştı çünkü gördü. Ağlamaya başladı. Çığlık atacak gibi oldu ağzını tuttum ve sesiz ol dedim. Sil göz yaşlarını diye de ekledim. Kırmızı ışık loş bir görüntü elde etmemi sağlıyordu. Rahatsız oldum ama mecburum annem ve babam için. Eve gitmiştik tabiki de . Boş değildik. Sonradan resimlerin sağ tarafında sallanan bir resim ilgimi çekti üstü çizikti. İki adım attıktan sonra yanına vardım ve o resimde annemle babam vardı. Bizden ne istiyor olabilir ki ? Ağlamaya başladım derken kapı korkunç bir ses ile üstümüze kapandı ve kilitlendi. Yengemle ikimiz birbirimize bakıyorduk ki arkadan bir ses resmin arkasına bakın dedi ve kötü bir gülüş attı. Arkasına baktığımda yengemle benim fotoğrafımı gördüm. Korkudan zangır zangır titriyorduk.

Yenge özür dilerim seni buraya ben getirdim. Benim suçum affet beni.

Ayy kıyamam size ben çok dokunaklı bir sahne ama kıymam lazım. dedi yumuşak bir ses tonuyla.

_Ne istiyorsun biz insanlardan ne yaptık biz sana?

_Ama olmuyor böyle hala arkanız dönük. Dur dur dur arkanızı dönmeden önce yandaki kalemi alın ve kendinize çizik atın. Hadiyin çabuk ! (ses tonu değişmişti.)

Elim varmıyordu almaya titreyerek yavaş yavaş aldım kalemi elime ve çizik attım. Hayatımın sonuydu. Annemin babamın yanına gidebileceğim diye seviniyordum ama yengem için üzülüyordum. Arkamızı yavaş yavaş döndük. Elinde silah vardı. Bize doğru tutuyordu. Yengem hiç konuşmuyordu.

Sana dedim ne istiyorsun Bizden ?

Canınızı . Canınızı bana vericeksiniz. Sanane! (Kahkaha attı.)

Titrek bir ses tonuyla bırak bizi lütfen diye bildi yengem. Bide kolumu öyle sıkıyordu ki kolum çürüdü.

_Benim için yüzünü açar mısın?

_Tabiki de hayır demek isterdim ama bilirsin son dakikalarınız o yüzden açarım.

Açtığında şok olmuştuk Çünkü o yıllar önce kayıp olan eniştemdi. Enişte sen ölmüştün a aa ama na sıl. (Kekelemeye başladım artık.)

Yoksa sıra bizde mi?

-Evet sizde. Ne kadarda akıllı bir kızsın sen.Doğruya bu arada siz diye bir gerçek vardı.

İki el tabanca sesi duydum birde beyaz bir ışık gördüm. 

HERKES SONSUZA KADAR SESSİZLİĞE BÜRÜNDÜ.