Deel 1 Dragonboy

De waarheid

Nog steeds wist ik niks te zeggen. De mensen die voor me staan lijken precies op mij. Nu herrinerde ik opeens iets.

"Lieve Christopher, we wouden je zien opgroeien maar het kan niet. We worden opgejaagd door de magiër. We moeten je naar de mensenwereld brengen voor je veiligheid. We halen je op als de tijd daar is. We zullen je missen."zei een vrouwelijke stem tegen mij met een verdrietige stem. Nadat ze dat had gezegd begon ze i hartverscheurend te huilen en legde me neer op de deurmat.

"Waarom!?"was het enigste wat ik kon zeggen. Ik bestudeerde mijn vader en moeder. Mijn vader heeft dezelfde kastanjebruine halflange golvende haar als ik , diepzee blauwe ogen en is schat ik 1.89m dus best wel ,kuch kuch, erg groot. Mijn moeder heeft dezelfde smaragd groene ogen, lange rode haren met een gouden glans en is 1.76m dus best wel lang voor een vrouw. Zelf ben ik 1.80m." De magiër had al van een helderziende gehoord wanneer de uitverkorene zou worden geboren en doode dus iedereen die toen werd geboren. Wij brachten je naar de mensenwereld wetend dat je daar veilig zou zijn. Maar daardoor wisten we ook dat we je niet konden zien opgroeien. En dat deed pijn. Ik was er ook op tegen ,maar ik wist dat we dat moesten doen. We wouden je wel ophalen ,maar iedereen moest in het land blijven en niemand mocht er in of er uit. Toen kwamen de roddels dat ze je hadden gevonden ze waren afgeleide, dus we grepen de kans en we waren net op tijd om je te redden."er liepen tranen uit haar ogen van verdriet. Ik omhelsde haar. Het voelde goed.