Hangimizin suçu var şu dünyada? Hangimiz suçlu hangimiz masumuz bu hayatta? Yanlışlar, doģrular birbirine karışmış sanki. Seçemiyorum. Neyin doğru, neyin yanlış olduğunu...Duygularım mantığımı ele geçiriyor sanki. Çıkamıyorum içinden. Ben değilim bu! Bu gözüyaşlı kız ben değilim! Hayatın onu benden çaldığı o güne gidiyorum tekrar zihnimde...Her şey çok net. Sanki tekrar tekrar yaşıyorum o günü. Hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor bazen.
Uykularım saf değil. Rüyalarım yok benim. Kâbuslar sararken etrafımı...Neden herkes en kolay seçimi yapıp gidiyor? Neden terkediyorlar sanki beni? Yalnızlığa mahkûm olmuşum kaderimde. Deģiştiremiyorum kaderi. Elimde de değil zaten.
Katili kim benim bu parçalanmış kalbimin? Neden herkes susuyor benim içimdeki çığlıkların sesi yükselirken? Hangi fırtına bu kadar şiddetli olabilir ki? İçimde kopan fırtına kadar...Ruhumun derinliklerinde halâ o masum kızım ben! Her şeyden habersiz...Saf, temiz...En ufak bir şeyde bile mutlu olmayı bilen...Ama dediģim gibi:"Ruhumun derinliklerinde..." O kadar derine ittim ki bu duygularımı...Göremiyorum o masum kızı artık. Başka bir hal aldı benliğim. Yaşanmışlıklar bu hâle getirdi belki de.
Ben kim miyim?
Boşlukta kalmış, ne yapacagini bilmeyen biri...
Sadece hayatı yaşamaya çalışan, hayattan bazı beklentileri olan,hayelleri olan...
Belki de sadece mutlu olmak isteyen biri...Kim bilir? Belki mutluluğu bir gün hiç beklemedigim bir anda yakalarım ha? Ve belki de o aradığım mutluluk hiç beklemediğim biri tarafından gelir bana. Kötümser miyim, bilmiyorum. Belki de hayattan öğrendiklerim beni bu noktaya getirmiştir...Belki de çok şey yaşamışımdır şu ana kadar, yaşamamam gereken şeyleri...
Belki de bu yüzden bu kadar cok sey istiyorum hayattan.
