บทที่ 4 : ชมรม
หลังจากที่ฉันไปเล่นสเกตบอร์ดมาเมื่อวาน และเดินมาโรงเรียน ฉันโดนคนที่โรงเรียนที่ไปเล่นสเกตบอร์ดมาด้วยกันทักว่า เธอทำไมเล่นเก่งจัง เย็นนี้เธอจะไปเล่นอีกมั้ย เธอเป็นผู้หญิงที่เล่นเก่งกว่าผู้ชายอีกนะ เตรียมตัวอีกซักหน่อยแล้วไปแข่ง Street League Skateboarding ได้เลยนะ ฉันเดินผ่านพวกเขามาทั้งเขินทั้งดีใจที่โดนชม
"ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว" อยู่ดีๆธีโอก็มาจากไหนก็ไม่รู้แล้วมาร้องอยู่ข้างหูฉัน
"ตกใจนะไอ้บ้า" ฉันหันไปด่าให้เขาแล้วก็พูดต่อว่า "ที่ฉันยิ้มก็เพราะว่ามีคนมาชมว่าฉันเล่นเก่งตั้งเยอะจากที่เราไปเล่นเมื่อวาน" ฉันหันไปฉีกยิ้มดีใจให้ธีโอ
"แล้วเย็นนี้จะไปเล่นอีกมั้ย?" ลูคัสถาม
"ไม่รู้สิ แต่วันนี้ฉันรู้สึกอยากเล่นบาสมากเลย" ฉันหันไปทำตาหวานอ้อนธีโอกับลูคัสก่อนจะพูดต่อว่า "พวกนายช่วยพาฉันไปเล่นหน่อยนะ" ฉันทำหน้าอ้อนมากขึ้น
"หน้าเธอเหมือนลูกแมวขี้อ้อนเลย" ธีโอพูดขึ้นก่อนจะหันไปหัวเราะพร้อมกับลูคัส แล้วฉันทำหน้าบูด
"ก็ได้ๆ พอดีพวกเราเข้าชมรมบาสเกตบอล" ลูคัสพูดพลางพยักหน้าให้ฉัน
"จริงดิ" ฉันทำหน้าตาตื่นเต้น
"อีกอย่าง ฉันเล่นเป็นพอยท์การ์ดของโรงเรียนด้วยแหละ" แล้วธีโอก็อวดตัวเองขึ้น ทำให้อารมณ์ตื่นเต้นของฉันลดฮวบเลยล่ะ ฉันกับลูคัสแล้งทำหน้านิ่งให้ธีโอ
"ตอนที่อยู่ไทยฉันก็เล่นพอยท์การ์ดให้โรงเรียนเหมือนกัน" ฉันกอดอก ยักคิ้วข้างเดียวหันไปให้ธีโอ
"ได้เลยเย็นนี้เจอกัน" ลูคัสพูดท่าทางตื่นเต้น
"เราจะมาดวลกัน พร้อมกับเพื่อนๆของฉัน" ธีโอต่อ
"ได้ แต่ฉันต้องไปชมรมของฉันก่อน ชมรมบรรณารักษ์น่ะ"
"งั้นก็เจอกันหลังชั่วโมงชมรมที่ยิมนะ" ลูคัสหันมาพูด แล้วฉันก็พยักหน้าให้ หลังจากนั้นฉันก็โบกมือเดินแยกจากสองคนนั้นไปเรียนวิชาศิลปะที่ฉันเลือกเรียนเอง
